ماده 122 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
*{{زیتونی|[[ماده 121 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 121 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 123 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 123 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
{{مواد قانون کار}} | |||
== نکات توضیحی == | |||
تمایزی که میان تمدید پروانه ی کار و تجدید پروانه ی کار وجود دارد این است که، تمدید زمانی صورت می گیرد که کارفرما ادامه رابطه استخدامی با تبعه بیگانه تمایل دارد. لیکن تجدید درصورتی می باشد که قرارداد استخدامی تبعه خارجی با کارفرما به هر دلیلی فسخ شده است.2610764 | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}}{{مواد قانون کار}} | |||
[[رده:آموزش و اشتغال]] | [[رده:آموزش و اشتغال]] | ||
[[رده:اشتغال بیگانه]] | [[رده:اشتغال بیگانه]] | ||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۷
ماده 122 قانون کار: وزارت کار و امور اجتماعی می‌تواند نسبت به صدور، تمدید و تجدید پروانه کار افراد ذیل اقدام نماید:
الف - تبعه بیگانه‌ای که حداقل ده سال مداوم در ایران اقامت داشته باشد
ب - تبعه بیگانه‌ای که دارای همسر ایرانی باشد
ج - مهاجرین کشورهای بیگانه خصوصاً کشورهای اسلامی و پناهندگان سیاسی به شرط داشتن کارت معتبر مهاجرت و یا پناهندگی و پس از‌موافقت کتبی وزارتخانه‌های کشور و امور خارجه.
نکات توضیحی
تمایزی که میان تمدید پروانه ی کار و تجدید پروانه ی کار وجود دارد این است که، تمدید زمانی صورت می گیرد که کارفرما ادامه رابطه استخدامی با تبعه بیگانه تمایل دارد. لیکن تجدید درصورتی می باشد که قرارداد استخدامی تبعه خارجی با کارفرما به هر دلیلی فسخ شده است.2610764