ماده 137 قانون کار

ماده 137 قانون کار: به منظور هماهنگی و حسن انجام وظایف مربوطه، تشکل‌های کارفرمایی و کارگری موضوع این فصل از قانون می‌توانند به طور مجزا‌ نسبت به ایجاد تشکیلات مرکزی اقدام نمایند.

‌تبصره - آیین‌نامه‌های انتخابات شورای مرکزی و اساسنامه تشکیلات مرکزی کارفرمایان و همچنین کارگران، جداگانه توسط کمیسیونی مرکب از‌نمایندگان شورای عالی کار، وزارت کشور و وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 138 قانون کار

توضیح واژگان

کارگر: شخصی است که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد.

کارفرما: شخصی حقیقی یا حقوقی (اعم از اشخاص حقوق عمومی مثل شهرداری یا اشخاص حقوق خصوصی) که به درخواست او و به حساب او کارگر در مقابل حق السعی کار میکند.

وزارت کار و امور اجتماعی: وزارتخانه ای است که با هدف تنظیم روابط کارگر و کارفرما، بررسی و برآورد نیروی انسانی و فراهم آوردن فرصت های شغلی و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز صنایع کشور تشکیل شده است.

وزارت کشور: وزارتخانه ای است که مسئولیت کلی امنیت ملی را بر عهده دارد و همچنین به مسائل مربوط به حقوق جزا، پلیس، زندان ها و سازمان مسئول کنترل تعلیق مراقبتی مجازات می پردازد

نکات توضیحی

مسئول تهیه آیین نامه های انتخاب شورای مرکزی و اساسنامه، تشکیلات مرکزی کارفرمایان و کارگران به طور جداگانه توسط کمیسیونی مرکب از نمایندگان شورای عالی کار، وزارت کشور و وزارت کار و امور اجتماعی است که با تصویب هیات وزیران لازم الاجرا خواهد بود.

انتقادات

ماده 137 قانون کار در واقع نوعی تکرار مواد قبل در مورد تشکیل کانون های عالی انجمن های صنفی استان و مرکزی و تشکل های دیگر است و به نظر می رسد که تکرار این ماده آنچنان لازم و ضروری نبوده است. احتمالا قانونگذار به جهت تاکید و اهمیت موضوع آن را در ماده 137 مجددا تکرار کرده است. یعنی کلیه تشکل های کارفرمایی و کارگری نظیر شورای اسلامی کار، انجمن های اسلامی کار، انجمن صنفی کارگران و کارفرمایان می توانند به طور مجزا دست به تشکیلات مرکزی زده و در سراسر کشور فعالیت کنند.