ماده 71 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 71 قانون کار''': در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و ازکارافتادگی کلی کارگر و یا تعطیل کارگاه مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می‌شود. | '''ماده 71 قانون کار''': در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و ازکارافتادگی کلی کارگر و یا تعطیل کارگاه مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می‌شود. | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده 70 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده 72 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
{{مواد قانون کار}} | |||
== پیشینه == | |||
در قانون سابق بحث از پرداخت به ورثه وجود نداشت. یکی از مصادیق آن، مورد مشابه ماده مذکور است که در تبصره ۳ [[ماده 15 قانون کار 1337]] آمده بود: «در صورت ترک کار یا اخراج یا فوت کارگر و یا تعطیل [[کارگاه]] [[کارفرما]] موظف است [[مزد]] مدت [[مرخصی استحقاقی]] کارگر را که بر حسب تعداد ماه‌های خدمت به وی تعلق گرفته است پرداخت نماید». | |||
== نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | |||
با توجه به سیاق ماده بنظر می رسد، منظور از تعطیل کارگاه، تعطیل دائم باشد که از موارد پایان قرارداد کار است و نه موقت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4549216|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
به نظر می رسد قانونگذار استعفاء و ترک ارادی کار توسط کارگر را به منزله انصراف او از مرخصی استحقاقی تلقی کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4200360|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=سلمان طاهری|چاپ=2}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}}{{مواد قانون کار}} | |||
[[رده:شرایط کار]] | [[رده:شرایط کار]] | ||
[[رده:تعطیلات و مرخصیها]] | [[رده:تعطیلات و مرخصیها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۱
ماده 71 قانون کار: در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و ازکارافتادگی کلی کارگر و یا تعطیل کارگاه مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می‌شود.
پیشینه
در قانون سابق بحث از پرداخت به ورثه وجود نداشت. یکی از مصادیق آن، مورد مشابه ماده مذکور است که در تبصره ۳ ماده 15 قانون کار 1337 آمده بود: «در صورت ترک کار یا اخراج یا فوت کارگر و یا تعطیل کارگاه کارفرما موظف است مزد مدت مرخصی استحقاقی کارگر را که بر حسب تعداد ماه‌های خدمت به وی تعلق گرفته است پرداخت نماید».
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
با توجه به سیاق ماده بنظر می رسد، منظور از تعطیل کارگاه، تعطیل دائم باشد که از موارد پایان قرارداد کار است و نه موقت.[۱]
نکات توضیحی
به نظر می رسد قانونگذار استعفاء و ترک ارادی کار توسط کارگر را به منزله انصراف او از مرخصی استحقاقی تلقی کرده است.[۲]
منابع
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4549216
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200360