ماده 84 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 84 قانون کار''': در مشاغل و کارهایی که به علت ماهیت آن یا شرایطی که کار در آن انجام می‌شود برای سلامتی یا اخلاق | '''ماده 84 قانون کار''': در [[شغل|مشاغل]] و کارهایی که به علت ماهیت آن یا شرایطی که کار در آن انجام می‌شود برای سلامتی یا اخلاق [[کارآموز]]<nowiki/>ان و نوجوان زیان‌آور است، حداقل سن کار ۱۸ سال تمام خواهد بود. تشخیص این امر با [[وزارت کار و امور اجتماعی]] است. | ||
*{{زیتونی|[[ماده 83 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 83 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 85 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 85 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | |||
شغل: عبارت است از مجموع وظایف و مسئولیت های مستمر و مرتبط و مشخصی که از طرف سازمان امور اداری و استخدامی به عنوان کار واحد شناخته شده باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اداری جلد اول (سازمان های اداری کشور، استخدام کشوری با توجه به قانون مدیریت خدمات کشوری، مسئولیت مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6321340|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=امامی|نام۲=کورش|نام خانوادگی۲=استوارسنگری|چاپ=15}}</ref> | |||
کارآموز: به شخصی که [[فن]] یا حرفه ای را فرا می گیرد، کارآموز گفته می شود. بنابر [[ماده 112 قانون کار]]، کارآموزان دو دسته هستند. دسته اول؛ اشخاصی که به جهت یادگرفتن حرفه یا افزایش مهارت در مراکز کارآموزی آموزش می بینند. دسته دوم؛ اشخاصی که بر اساس [[قرارداد]] کارآموزی، برای یاد گرفتن حرفه ای خاص برای مدت معینی که بیش از سه سال نباشد، در کارگاهی معین به کارآموزی همراه با کار مشغول هستند و حداقل سن آن ها 15 سال و حداکثر 18 سال می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651508|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=موحدیان|چاپ=4}}</ref> | |||
وزارت کار و امور اجتماعی: [[وزارتخانه]] ای است که با هدف تنظیم روابط [[کارگر]] و [[کارفرما]]، بررسی و برآورد نیروی انسانی و فراهم آوردن فرصت های شغلی و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز صنایع کشور تشکیل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ساختار سازمانی و تشکیلات جمهوری اسلامی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مدیریت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651408|صفحه=|نام۱=سیدکاظم|نام خانوادگی۱=امینی|چاپ=1}}</ref> | |||
== فلسفه و مبانی نظری ماده == | |||
بعضی از مشاغل ماهیتا به گونه ای است که ممکن است به لحاظ رفتاری و سیر و سلوک، مخاطراتی برای کارگران کم سن و نوجوان داشته باشد از این رو ماده 84 قانون کار برای حمایت از کارگران کم سن، حداقل سن کار را در برخی مشاغل 18 سال تمام تعیین کرده است و تشخیص این قبیل کارها را به عهده وزارت کار و امور اجتماعی قرار داده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651848|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | |||
== '''نکات توضیحی، تفسیری دکترین''' == | == '''نکات توضیحی، تفسیری دکترین''' == | ||
| خط ۹: | خط ۱۹: | ||
== '''نکات توضیحی''' == | == '''نکات توضیحی''' == | ||
تفکیک بین کارهایی که بر اخلاق [[کارگر|کارگران]] بالای 18 سال آسیب نمی رساند اما [[کارگر|کارگران]] زیر 18 سال از آن مصون نیستند به آسانی مقدور نیست و تشخیص آن با وزارت کار و امور اجتماعی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4200596|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=سلمان طاهری|چاپ=2}}</ref> | تفکیک بین کارهایی که بر اخلاق [[کارگر|کارگران]] بالای 18 سال آسیب نمی رساند اما [[کارگر|کارگران]] زیر 18 سال از آن مصون نیستند به آسانی مقدور نیست و تشخیص آن با وزارت کار و امور اجتماعی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4200596|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=سلمان طاهری|چاپ=2}}</ref> | ||
== انتقادات == | |||
در متن ماده 84 قانون کار تعیین نشده است کدام مشاغل و حرفه ها مدنظر قانونگذار بوده است و در این مشاغل و حرفه ها افراد زیر 18 سال نباید مشغول به کار باشند. در حالی که در ماده 176 قانون کار، برای متخلفین، مجازات تعیین شده است لذا بهتر بود به منظور رعایت اصل قانونی بودن جرم و مجازات مشاغل و حرفه ها مشمول ماده توسط مقنن تعیین و یا مکانیزم دقیق و مطمئنی برای جلوگیری از نقض اصل یاد شده در نظر گرفته می شد. برای مثال ترتیب خاصی برای تعیین مشاغل و حرفه ها و ابلاغ ممنوعیت ها پیش بینی می شد.<ref name=":0" /> | |||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۲
ماده 84 قانون کار: در مشاغل و کارهایی که به علت ماهیت آن یا شرایطی که کار در آن انجام می‌شود برای سلامتی یا اخلاق کارآموزان و نوجوان زیان‌آور است، حداقل سن کار ۱۸ سال تمام خواهد بود. تشخیص این امر با وزارت کار و امور اجتماعی است.
توضیح واژگان
شغل: عبارت است از مجموع وظایف و مسئولیت های مستمر و مرتبط و مشخصی که از طرف سازمان امور اداری و استخدامی به عنوان کار واحد شناخته شده باشد.[۱]
کارآموز: به شخصی که فن یا حرفه ای را فرا می گیرد، کارآموز گفته می شود. بنابر ماده 112 قانون کار، کارآموزان دو دسته هستند. دسته اول؛ اشخاصی که به جهت یادگرفتن حرفه یا افزایش مهارت در مراکز کارآموزی آموزش می بینند. دسته دوم؛ اشخاصی که بر اساس قرارداد کارآموزی، برای یاد گرفتن حرفه ای خاص برای مدت معینی که بیش از سه سال نباشد، در کارگاهی معین به کارآموزی همراه با کار مشغول هستند و حداقل سن آن ها 15 سال و حداکثر 18 سال می باشد.[۲]
وزارت کار و امور اجتماعی: وزارتخانه ای است که با هدف تنظیم روابط کارگر و کارفرما، بررسی و برآورد نیروی انسانی و فراهم آوردن فرصت های شغلی و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز صنایع کشور تشکیل شده است.[۳]
فلسفه و مبانی نظری ماده
بعضی از مشاغل ماهیتا به گونه ای است که ممکن است به لحاظ رفتاری و سیر و سلوک، مخاطراتی برای کارگران کم سن و نوجوان داشته باشد از این رو ماده 84 قانون کار برای حمایت از کارگران کم سن، حداقل سن کار را در برخی مشاغل 18 سال تمام تعیین کرده است و تشخیص این قبیل کارها را به عهده وزارت کار و امور اجتماعی قرار داده است.[۴]
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
در مورد اینکه چه کارها و مشاغلی برای سلامتی یا اخلاق کارآموزان و نوجوانان، زیان آور است؛ تصریحی در قوانین موضوعه وجود ندارد. ماده اول آیین نامه اجرایی تبصره های یک و دو ماده واحده قانون تصویب کنوانسیون ممنوعیت و اقدام فوری برای محو بدترین اشکال کار کودک و توصیه نامه تکمیلی آن مصوب 1381/04/15، فهرست کارهای مضر برای افراد کمتر از هجده سال را تعیین کرده است.[۵]
نکات توضیحی
تفکیک بین کارهایی که بر اخلاق کارگران بالای 18 سال آسیب نمی رساند اما کارگران زیر 18 سال از آن مصون نیستند به آسانی مقدور نیست و تشخیص آن با وزارت کار و امور اجتماعی است.[۶]
انتقادات
در متن ماده 84 قانون کار تعیین نشده است کدام مشاغل و حرفه ها مدنظر قانونگذار بوده است و در این مشاغل و حرفه ها افراد زیر 18 سال نباید مشغول به کار باشند. در حالی که در ماده 176 قانون کار، برای متخلفین، مجازات تعیین شده است لذا بهتر بود به منظور رعایت اصل قانونی بودن جرم و مجازات مشاغل و حرفه ها مشمول ماده توسط مقنن تعیین و یا مکانیزم دقیق و مطمئنی برای جلوگیری از نقض اصل یاد شده در نظر گرفته می شد. برای مثال ترتیب خاصی برای تعیین مشاغل و حرفه ها و ابلاغ ممنوعیت ها پیش بینی می شد.[۴]
مقالات مرتبط
- تحلیل حقوقی و اندازه گیری کاستی های کار شایسته در ایران
- کودکان کار به مثابه جرم حکومتی؛ مطالعه تفصیلی در لزوم پاسخ ساختاری به پدیده کودکان کار
منابع
- ↑ محمد امامی و کورش استوارسنگری. حقوق اداری جلد اول (سازمان های اداری کشور، استخدام کشوری با توجه به قانون مدیریت خدمات کشوری، مسئولیت مدنی). چاپ 15. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321340
- ↑ غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651508
- ↑ سیدکاظم امینی. ساختار سازمانی و تشکیلات جمهوری اسلامی ایران. چاپ 1. مدیریت، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651408
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651848
- ↑ عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4193064
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200596