ماده 149 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
*{{زیتونی|[[ماده 148 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 148 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 150 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 150 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
{{مواد قانون کار}} | ==مقالات مرتبط== | ||
[[الزام واحد دولتی به احتساب حق بیمه ایام اشتغال]]{{مواد قانون کار}} | |||
[[رده:خدمات رفاهی کارگران]] | [[رده:خدمات رفاهی کارگران]] | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۰
ماده 149 قانون کار: کارفرمایان مکلف هستند با تعاونیهای مسکن و در صورت عدم وجود این تعاونی‌ها مستقیماً با کارگران فاقد مسکن جهت تامین‌خانه‌های شخصی مناسب همکاری لازم را بنمایند و همچنین کارفرمایان کارگاه‌های بزرگ مکلف به احداث خانه‌های سازمانی در جوار کارگاه و یا محل‌مناسب دیگر می‌باشند.
تبصره ۱ - دولت موظف است با استفاده از تسهیلات بانکی و امکانات وزارت مسکن و شهرسازی، شهرداری‌ها و سایر دستگاه‌های ذیربط همکاری لازم را بنماید.
تبصره ۲ - نحوه و میزان همکاری و مشارکت کارگران، کارفرمایان و دستگاه‌های دولتی و نوع کارگاه‌های بزرگ مشمول این ماده طبق آیین‌نامه‌ای‌خواهد بود که توسط وزارتین کار و امور اجتماعی و مسکن و شهرسازی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.