ماده ۶۲۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
در تعریف اسناد سری می‌توان گفت، [[سند|اسنادی]] هستند که منافع عمومی و [[امنیت ملی]] با افشای آنها دچار مخاطره می‌شود همچنین اسناد به کلی سری، اسنادی هستند که اساس حکومت و مبانی دولت با افشای آنها ضرر جبران ناپذیری را متحمل شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278924|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> | در تعریف اسناد سری می‌توان گفت، [[سند|اسنادی]] هستند که منافع عمومی و [[امنیت ملی]] با افشای آنها دچار مخاطره می‌شود همچنین اسناد به کلی سری، اسنادی هستند که اساس حکومت و مبانی دولت با افشای آنها ضرر جبران ناپذیری را متحمل شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278924|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref>همچنین جرائم علیه امنیت به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم می‌شود: [[جرایم علیه امنیت خارجی|جرائم علیه امنیت خارجی]] به کلیه جرائمی گفته می‌شود که به شکلی باعث تیره‌تر شدن روابط ایران با کشوری دیگر می‌شود یا کشوری بیگانه را به رموز دولت ایران آگاه می‌سازد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اندیشه‌های حقوقی (1) (مجموعه مقالات حقوق کیفری اختصاصی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6402812|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=حبیب زاده|چاپ=1}}</ref>همچنین مقصود از [[جرایم علیه امنیت داخلی|جرائم علیه امنیت داخلی]]، جرائمی است که با قصد [[اخلال در نظم عمومی|اختلال در نظم عمومی]]، برهم زدن امنیت، [[تخریب]] مراکز دولتی و نظامی، [[خرابکاری در تأسیسات آب، برق، گاز، نفت و مخابرات|خرابکاری در تأسیسات عام‌المنفعه دولتی]]، ضدیت با دولت و اسقاط آن یا صدمه به جان مسئولان سیاسی کشور صورت می‌پذیرد، این جرائم معمولاً بدون توسل به قدرت‌های خارجی انجام می‌گیرد. ضمناً جرائم علیه امنیت در قانون کیفری یا تحت عنوان [[محاربه]] و [[افساد فی‌الارض|افساد فی الارض]] مستلزم [[حدود|حد]] می‌شوند یا مشمول [[تعزیر|مجازات تعزیری]] قرار می‌گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اندیشه‌های حقوقی (1) (مجموعه مقالات حقوق کیفری اختصاصی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6402804|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=حبیب زاده|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۷
ماده ۶۲۵ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی ۱۳۹۳/۰۷/۰۸): در جرائم علیه امنیت کشور یا در مواردی که پرونده مشتمل بر اسناد و اطلاعات سری و به کلی سری است و رسیدگی به آنها در صلاحیت سازمان قضائی نیروهای مسلح است، طرفین دعوی، وکیل یا وکلای خود را از بین وکلای رسمی دادگستری که مورد تأیید سازمان قضائی نیروهای مسلح باشد ، انتخاب می‌نمایند.
تبصره (الحاقی ۱۳۹۳/۰۷/۰۸) - تعیین وکیل در دادگاه نظامی زمان جنگ تابع مقررات مذکور در این ماده است.
توضیح واژگان
در تعریف اسناد سری می‌توان گفت، اسنادی هستند که منافع عمومی و امنیت ملی با افشای آنها دچار مخاطره می‌شود همچنین اسناد به کلی سری، اسنادی هستند که اساس حکومت و مبانی دولت با افشای آنها ضرر جبران ناپذیری را متحمل شود.[۱]همچنین جرائم علیه امنیت به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم می‌شود: جرائم علیه امنیت خارجی به کلیه جرائمی گفته می‌شود که به شکلی باعث تیره‌تر شدن روابط ایران با کشوری دیگر می‌شود یا کشوری بیگانه را به رموز دولت ایران آگاه می‌سازد،[۲]همچنین مقصود از جرائم علیه امنیت داخلی، جرائمی است که با قصد اختلال در نظم عمومی، برهم زدن امنیت، تخریب مراکز دولتی و نظامی، خرابکاری در تأسیسات عام‌المنفعه دولتی، ضدیت با دولت و اسقاط آن یا صدمه به جان مسئولان سیاسی کشور صورت می‌پذیرد، این جرائم معمولاً بدون توسل به قدرت‌های خارجی انجام می‌گیرد. ضمناً جرائم علیه امنیت در قانون کیفری یا تحت عنوان محاربه و افساد فی الارض مستلزم حد می‌شوند یا مشمول مجازات تعزیری قرار می‌گیرند.[۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
برای بیان مصادیق عبارت «جرائم علیه امنیت کشور» که یک مفهوم کلی در ماده است با مشکل مواجه هستیم و نباید آن را به‌طور موسع تفسیر نمود چرا که قانونگذار درصدد ایجاد محدودیتی خاص بوده‌است. در قوانین ایران می‌توان مواد ۴۹۸ تا ۵۱۲ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) و مواد ۱۷ تا ۲۸ قانون جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲ را به عنوان مصادیق جرائم علیه امنیت معرفی کرد.[۴]
رویه‌های قضایی
نظریه شماره ۷/۶۰۶ مورخ ۱۳۷۸/۲/۱۳: با صدور حکم غیابی، چنانچه محکوم علیه نسبت به حکم صادره شخصاً یا با وکالت وکیل دادگستری اعتراض نماید باید به اعتراض وی رسیدگی کرد. اعتراض وکیل هم به مثابه اعتراض متهم است، حکم ثانوی در هر حال حضوری محسوب خواهد شد.[۵]
انتقادات
این ماده برای وکلا محدودیتی خاص قائل شده‌است، اعمال این محدودیت در انتخاب وکیل، آن هم از طرف مرجع رسیدگی کننده که باید بر اساس اصل بی‌طرفی پرونده را بررسی نماید، اقدامی قابل دفاع به نظر نمی‌رسد.[۶]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278924
- ↑ محمدجعفر حبیب زاده. اندیشه‌های حقوقی (1) (مجموعه مقالات حقوق کیفری اختصاصی). چاپ 1. نگاه بینه، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6402812
- ↑ محمدجعفر حبیب زاده. اندیشه‌های حقوقی (1) (مجموعه مقالات حقوق کیفری اختصاصی). چاپ 1. نگاه بینه، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6402804
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278912
- ↑ پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد سوم. چاپ 2. مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه، 1396. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6280612
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278928