ماده 106 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 106 قانون کار''': دستورالعملها و | '''ماده 106 قانون کار''': دستورالعملها و [[آیین نامه|آیین‌نامه]]<nowiki/>های اجرایی مربوط به این فصل به پیشنهاد مشترک [[وزارت کار و امور اجتماعی]] و [[وزارت بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی]] به تصویب هیات وزیران خواهد رسید. | ||
*{{زیتونی|[[ماده 105 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 105 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 107 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 107 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
{{مواد قانون کار}} | |||
== توضیح واژگان == | |||
آیین نامه: مقررات کلی نوعی که توسط مقامات عالی اجرایی همچون هیأت [[دولت]]، وزیران و ...، در اجرای [[قانون]] و یا در جهت تسهیل اجرای قانون وضع می گردد را آیین نامه می گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=جهات ابطال مصوبات دولت در دیوان عدالت اداری و شورای نگهبان|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6650944|صفحه=|نام۱=غلامحسن|نام خانوادگی۱=مزارعی|چاپ=1}}</ref> | |||
وزارت کار و امور اجتماعی: [[وزارتخانه]] ای است که با هدف تنظیم روابط [[کارگر]] و [[کارفرما]]، بررسی و برآورد نیروی انسانی و فراهم آوردن فرصت های شغلی و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز صنایع کشور تشکیل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ساختار سازمانی و تشکیلات جمهوری اسلامی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مدیریت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651408|صفحه=|نام۱=سیدکاظم|نام خانوادگی۱=امینی|چاپ=1}}</ref> | |||
وزارت بهداشت: وزارتخانه ای است که با هدف فراهم آوردن موجبات تامین بهداشت و درمان کلیه افراد کشور از طریق تعمیم و گسترش خدمات بهداشتی، درمانی و آموزشی ایجاد شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ساختار سازمانی و تشکیلات جمهوری اسلامی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مدیریت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651412|صفحه=|نام۱=سیدکاظم|نام خانوادگی۱=امینی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
با این وجود این که ماده 106 [[قانون کار]] بیان داشته است: دستورالعملها و آیین‌نامه‌های اجرایی مربوط به این فصل به پیشنهاد مشترک وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی به تصویب هیات وزیران خواهد رسید، اکثر آیین نامه ها و دستورالعمل های مربوط به این فصل نیاز به تصویب هیات وزیران ندارد. مانند دستورالعمل های موضوع مواد [[ماده 85 قانون کار|85]] و [[ماده 93 قانون کار|93]] و آیین نامه های موضوع مواد [[ماده 91 قانون کار|91]] و [[ماده 99 قانون کار|99]] که حسب مورد به تصویب [[وزیر]] کار یا وزیر بهداشت رسیده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651404|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | |||
== مصادیق و نمونه ها == | |||
از جمله آیین نامه های موضوع این ماده می توان به آیین نامه تبصره ماده 97 قانون کار، تحت عنوان آیین نامه شرایط استخدام بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار مصوب 1383/6/8 و اصلاحات بعدی است.<ref name=":0" /> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}}{{مواد قانون کار}} | |||
[[رده:حفاظت فنی وبهداشت کار]] | [[رده:حفاظت فنی وبهداشت کار]] | ||
[[رده:بازرسی]] | [[رده:بازرسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۳
ماده 106 قانون کار: دستورالعملها و آیین‌نامه‌های اجرایی مربوط به این فصل به پیشنهاد مشترک وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
توضیح واژگان
آیین نامه: مقررات کلی نوعی که توسط مقامات عالی اجرایی همچون هیأت دولت، وزیران و ...، در اجرای قانون و یا در جهت تسهیل اجرای قانون وضع می گردد را آیین نامه می گویند.[۱]
وزارت کار و امور اجتماعی: وزارتخانه ای است که با هدف تنظیم روابط کارگر و کارفرما، بررسی و برآورد نیروی انسانی و فراهم آوردن فرصت های شغلی و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز صنایع کشور تشکیل شده است.[۲]
وزارت بهداشت: وزارتخانه ای است که با هدف فراهم آوردن موجبات تامین بهداشت و درمان کلیه افراد کشور از طریق تعمیم و گسترش خدمات بهداشتی، درمانی و آموزشی ایجاد شده است.[۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با این وجود این که ماده 106 قانون کار بیان داشته است: دستورالعملها و آیین‌نامه‌های اجرایی مربوط به این فصل به پیشنهاد مشترک وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی به تصویب هیات وزیران خواهد رسید، اکثر آیین نامه ها و دستورالعمل های مربوط به این فصل نیاز به تصویب هیات وزیران ندارد. مانند دستورالعمل های موضوع مواد 85 و 93 و آیین نامه های موضوع مواد 91 و 99 که حسب مورد به تصویب وزیر کار یا وزیر بهداشت رسیده است.[۴]
مصادیق و نمونه ها
از جمله آیین نامه های موضوع این ماده می توان به آیین نامه تبصره ماده 97 قانون کار، تحت عنوان آیین نامه شرایط استخدام بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار مصوب 1383/6/8 و اصلاحات بعدی است.[۴]
منابع
- ↑ غلامحسن مزارعی. جهات ابطال مصوبات دولت در دیوان عدالت اداری و شورای نگهبان. چاپ 1. خرسندی، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6650944
- ↑ سیدکاظم امینی. ساختار سازمانی و تشکیلات جمهوری اسلامی ایران. چاپ 1. مدیریت، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651408
- ↑ سیدکاظم امینی. ساختار سازمانی و تشکیلات جمهوری اسلامی ایران. چاپ 1. مدیریت، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651412
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651404