ماده 91 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 91 قانون کار''': | '''ماده 91 قانون کار''': [[کارفرما]]<nowiki/>یان و مسئولان کلیه واحدهای موضوع ماده ۸۵ این قانون مکلف هستند بر اساس مصوبات شورای عالی حفاظت فنی برای تامین حفاظت و سلامت و بهداشت [[کارگر]]<nowiki/>ان در محیط کار، وسایل و امکانات لازم را تهیه و در اختیار آنان قرار داده و چگونگی کاربرد وسایل فوق‌الذکر را به آنان بیاموزند و در خصوص رعایت مقررات حفاظتی و بهداشتی نظارت نمایند. افراد مذکور نیز ملزم به استفاده و نگهداری از وسایل حفاظتی و بهداشتی فردی و اجرای دستورالعمل‌های مربوطه [[کارگاه]] می‌باشند. | ||
* {{زیتونی|[[ماده 90 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده 90 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
* [[ماده 85 قانون کار]] | * [[ماده 85 قانون کار]] | ||
== توضیح واژگان == | |||
کارگر: شخصی است که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=339380|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | |||
کارفرما: [[شخص حقیقی|شخصی حقیقی]] یا [[شخص حقوقی|حقوقی]] (اعم از اشخاص حقوق عمومی مثل شهرداری یا اشخاص حقوق خصوصی) که به درخواست او و به حساب او [[کارگر]] در مقابل حق السعی کار می کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار جمهوری اسلامی ایران با انضمام قانون کار، قانون تأمین اجتماعی و قانون بیمه بیکاری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3287112|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=1}}</ref> | |||
کارگاه: محلی است که در آن کارگران مزد بگیر به درخواست کارفرما فعالیت می کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3484704|صفحه=|نام۱=سیدعزت اله|نام خانوادگی۱=عراقی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | ||
اصول کلی پذیرفته شده در حقوق کار آن است که آماده سازی [[کارگاه]]<nowiki/>ها باید به گونه ای باشد که ایمنی کارگران تضمین شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3532868|صفحه=|نام۱=سیدعزت اله|نام خانوادگی۱=عراقی|چاپ=1}}</ref> | اصول کلی پذیرفته شده در حقوق کار آن است که آماده سازی [[کارگاه]]<nowiki/>ها باید به گونه ای باشد که ایمنی کارگران تضمین شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3532868|صفحه=|نام۱=سیدعزت اله|نام خانوادگی۱=عراقی|چاپ=1}}</ref> در واقع در ماده 91 قانون کار، چهار تکلیف بر عهده کارفرما و مسوولان کارگاه گذارده شده است که عبارتند از الف، وسایل و امکانات لازم برای تامین حفاظت و سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار تهیه نمایند. ب، وسایل فوق الذکر را در اختیار کارگران قرار دهند. ج، چگونگی کاربرد وسایل یاد شده را به کارگران آموزش دهند. د، بر رعایت مقررات حفاظتی و بهداشتی در کارگاه نظارت نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651792|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | ||
== رویه های قضایی == | |||
در خصوص ماده 91 قانون کار، نظریه مشورتی شماره 7/1884 مورخ 1386/3/27 این گونه مقرر می دارد: «... طبق قسمت اخیر ماده 91 قانون کار که کارگران نیز ملزم به استفاده از وسایل حفاظتی و اجرای دستورالعمل های اداره کار می باشند، چنانچه وقوع حادثه ناشی از تقصیر کارفرما و پیمانکار و کارگر باشد، طبق ماده 365 قانون مجازات اسلامی خسارت باید به تشاوی تقسیم شود و درصد تقصیر موثر در مقام نیست.»<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651784|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | |||
همچنین نظریه مشورتی شماره 7/1344 مورخ 1389/3/5 اداره کل حقوقی بیان می دارد: «طبق مقررات ماده 91 قانون کار، کارفرماین و مسوولان کلیه واحدهای موضوع ماده 85 قانون کار مکلف هستند در چهارچوب و بر اساس مصوبات شورای عالی حفاظت فنی برای حفاظت فنی برای حفاظت سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار، وسایل و امکانات لازم را تهیه و در اختیار آنان قرار دهد. بنابراین چنانچه در مصوبات شورای عالی حفاظت فنی جلب نظر کارشناس برای تهیه امکانات و وسایل لازم در محیط کارگران پیش بینی شده باشد، در این صورت جلب نظر کارشناس ضروری است. در غیر این صورت بدون نظر کارشناس مطابق مقررات مصوبه فوق رفتار خواهد شد...»<ref name=":0" /> | |||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۰
ماده 91 قانون کار: کارفرمایان و مسئولان کلیه واحدهای موضوع ماده ۸۵ این قانون مکلف هستند بر اساس مصوبات شورای عالی حفاظت فنی برای تامین حفاظت و سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار، وسایل و امکانات لازم را تهیه و در اختیار آنان قرار داده و چگونگی کاربرد وسایل فوق‌الذکر را به آنان بیاموزند و در خصوص رعایت مقررات حفاظتی و بهداشتی نظارت نمایند. افراد مذکور نیز ملزم به استفاده و نگهداری از وسایل حفاظتی و بهداشتی فردی و اجرای دستورالعمل‌های مربوطه کارگاه می‌باشند.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
کارگر: شخصی است که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد.[۱]
کارفرما: شخصی حقیقی یا حقوقی (اعم از اشخاص حقوق عمومی مثل شهرداری یا اشخاص حقوق خصوصی) که به درخواست او و به حساب او کارگر در مقابل حق السعی کار می کند.[۲]
کارگاه: محلی است که در آن کارگران مزد بگیر به درخواست کارفرما فعالیت می کنند.[۳]
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
اصول کلی پذیرفته شده در حقوق کار آن است که آماده سازی کارگاهها باید به گونه ای باشد که ایمنی کارگران تضمین شود.[۴] در واقع در ماده 91 قانون کار، چهار تکلیف بر عهده کارفرما و مسوولان کارگاه گذارده شده است که عبارتند از الف، وسایل و امکانات لازم برای تامین حفاظت و سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار تهیه نمایند. ب، وسایل فوق الذکر را در اختیار کارگران قرار دهند. ج، چگونگی کاربرد وسایل یاد شده را به کارگران آموزش دهند. د، بر رعایت مقررات حفاظتی و بهداشتی در کارگاه نظارت نمایند.[۵]
رویه های قضایی
در خصوص ماده 91 قانون کار، نظریه مشورتی شماره 7/1884 مورخ 1386/3/27 این گونه مقرر می دارد: «... طبق قسمت اخیر ماده 91 قانون کار که کارگران نیز ملزم به استفاده از وسایل حفاظتی و اجرای دستورالعمل های اداره کار می باشند، چنانچه وقوع حادثه ناشی از تقصیر کارفرما و پیمانکار و کارگر باشد، طبق ماده 365 قانون مجازات اسلامی خسارت باید به تشاوی تقسیم شود و درصد تقصیر موثر در مقام نیست.»[۶]
همچنین نظریه مشورتی شماره 7/1344 مورخ 1389/3/5 اداره کل حقوقی بیان می دارد: «طبق مقررات ماده 91 قانون کار، کارفرماین و مسوولان کلیه واحدهای موضوع ماده 85 قانون کار مکلف هستند در چهارچوب و بر اساس مصوبات شورای عالی حفاظت فنی برای حفاظت فنی برای حفاظت سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار، وسایل و امکانات لازم را تهیه و در اختیار آنان قرار دهد. بنابراین چنانچه در مصوبات شورای عالی حفاظت فنی جلب نظر کارشناس برای تهیه امکانات و وسایل لازم در محیط کارگران پیش بینی شده باشد، در این صورت جلب نظر کارشناس ضروری است. در غیر این صورت بدون نظر کارشناس مطابق مقررات مصوبه فوق رفتار خواهد شد...»[۶]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 339380
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق کار جمهوری اسلامی ایران با انضمام قانون کار، قانون تأمین اجتماعی و قانون بیمه بیکاری). چاپ 1. پایدار، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3287112
- ↑ سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد اول). چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3484704
- ↑ سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد دوم). چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3532868
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651792
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651784