ماده 34 قانون کار

ماده 34 قانون کار: کلیه دریافت‎های قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق کمک عائله‌مندی، هزینه مسکن، خواربار، ایاب و ذهاب، مزایای‌غیر نقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و نظایر آنها دریافت می‌نماید را حق‌السعی می‌نامند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 165 قانون کار
• ماده 37 قانون کار

پیشینه

قانون کار 1337 صرفا از پرداخت مزد و حقوق سخن گفته و اصطلاح حق‌السعی و زیرشاخه‌های آن مربوط به قانون فعلی است.

نکات توضیحی، تفسیری دکترین

در نخستین نگاه ممکن است چنین به نظر رسد که قانون گذار به مفهوم وسیع مزد توجه داشته و همه دریافتیهای کارگر را مورد حمایت قرارداده است. اما با مراجعه به مواد دیگر قانون روشن میشود که چنین نیست و در زمینه حمایتهای مربوط به نحوه پرداخت مزد(زمان و مکان پرداخت) یا حمایت در برابر کارفرما، در صورت بدهکاری کارگر، همه دریافتیهای او منظور نشده است، از سوی دیگر، تنها در سه مورد حق السعی مبنا قرارگرفته است که در یک مورد آن به صورت پرداخت حق السعی مقرر شده است و آن هنگامی است که هیئت حل اختلاف اخراج کارگر را غیر موجه تشخیص دهد و ضمن حکم بازگشت کارگر اخراجی به کار، اعلام کند که به کارگر مذکور از تاریخ اخراج تا هنگام بازگشت، حق السعی پرداخت شود و در دو مورد دیگر، بر ضرورت کسر نکردن حق السعی تأکید شده است.

نکات توضیحی

مزد با حقوق، شامل مزد و مزایای ثابت بوده، مزایای رفاهی و انگیزه ای را در برنمیگیرد اما حق السعی شامل مزایای دسته اخیر نیز میشود و به طور کلی به مجموع دریافتی های کارگر در برابر کار اطلاق حق السعی می شود بنابراین حق السعی همان مفهوم وسیع مزد است و مزد یا حقوق مفهوم محدود آن.