ماده ۶۳۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:دادگاه نظامی زمان جنگ using HotCat) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
[[رده:آیین دادرسی جرایم نیروهای مسلح]] | [[رده:آیین دادرسی جرایم نیروهای مسلح]] | ||
[[رده:تجدیدنظر و اعاده دادرسی]] | [[رده:تجدیدنظر و اعاده دادرسی]] | ||
[[رده:دادگاه نظامی زمان جنگ]] |
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۴
ماده ۶۳۶ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی ۱۳۹۳/۰۷/۰۸): آراء قابل تجدیدنظر یا فرجام خواهی دادگاههای نظامی زمان جنگ، ظرف هفتاد و دو ساعت از زمان ابلاغ، قابل تجدیدنظر یا فرجام خواهی است و دادگاه تجدیدنظر یا دیوان عالی کشور باید حداکثر ظرف هفت روز پس از وصول پرونده، رسیدگی و رأی مقتضی را صادر نماید، مگر آنکه صدور رأی در مدت مزبور به دلایل قانونی از قبیل نقص تحقیقات مقدور نباشد که در این صورت باید علت تأخیر بهطور مستدل در پرونده قید شود.
فلسفه و مبانی نظری ماده
با توجه به اینکه در مورد آراء دادگاه نظامی زمان جنگ، آنچه که مورد توجه است فوریت و قاطعیت اجرای آرا میباشد، لذا مهلت تجدید نظر یا فرجام خواهی بر اساس واحد زمانی ساعت معین گردیدهاست.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در این ماده، مهلت تجدیدنظر یا فرجام خواهی بر اساس واحد زمانی ساعت معین گردیدهاست، لذا لازم است هنگامی که رای به مخاطب ابلاغ میشود، در گواهی مأمور ابلاغ، ساعت ابلاغ نیز قید گردد.[۲] همچنین با توجه به اینکه مبدأ زمانی مهلت تجدیدنظر خواهی یا فرجام خواهی، زمان ابلاغ میباشد و نه تاریخ ابلاغ، لذا رعایت مفاد ماده ۴۴۵ قانون آیین دادرسی مدنی در این باره لازم نیست.[۳]
با توجه به اینکه در ماده، مهلت هفت روزه برای رسیدگی و صدور رأی در نظر گرفته شده، الزام رسیدگی خارج از نوبت روشن میگردد.[۴]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278884
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278880
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278884
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278888