ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری: دادگاه برای شاکی، مدعی خصوصی، متهم و شاهدی که ناشنوا است یا قدرت تکلم ندارد، فرد مورد وثوقی که توانایی بیان مقصود او را از طریق اشاره یا وسایل فنی دیگر دارد، به عنوان مترجم انتخاب می‌کند. مترجم باید سوگند یاد کند که راستگویی و امانتداری را رعایت کند. چنانچه افراد مذکور قادر به نوشتن باشند، منشی دادگاه سؤال را برای آنان می‌نویسد تا به‌طور کتبی پاسخ دهند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)، در این خصوص وضع شده بود.

مواد مرتبط

• ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۳۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸
• ماده 201 قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۵۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری

نکات تفسیری دکترین

ماده ۵۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص مسئول پرداخت هزینه‌های شخصی وضع شده‌است که بر اساس این ماده به عنوان مترجم انتخاب می‌شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. دادگاه برای اشخاص ناشنوا یا غیرقابل تکلم، می‌تواند مترجم مورد وثوقی انتخاب کند.
2. مترجم باید قادر به بیان مقصود فرد ناشنوا یا غیرقابل تکلم از طریق اشاره یا وسایل فنی باشد.
3. مترجم باید سوگند راستگویی و امانتداری یاد کند.
4. اگر شاکی، مدعی خصوصی، متهم یا شاهد ناشنوا یا غیرقابل تکلم، قادر به نوشتن باشند، منشی دادگاه سؤال را برای آنان به‌صورت کتبی می‌نویسد.
5. پاسخ‌ افراد ناشنوا یا غیرقابل تکلم در صورتی که قادر به نوشتن باشند، به‌صورت کتبی ارائه می‌شود.

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی شماره ۱۴۶۸/۹۳/۷_۱۳۹۳/۶/۲۳ نوشتن اطلاعات شهود و مطلعان از سوی منشی موضوعیت نداشته و ثبت آن‌ها به وسیله خود شاهد یا مطلع کافی است.