ماده ۲۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری: کلیه مراجع قضائی مکلفند در موارد قانونی پس از اتخاذ تصمیم بر ممنوعیت خروج اشخاص از کشور، مراتب را به دادستانی کل کشور ارسال دارند تا از آن طریق به مراجع ذی‌ربط اعلام گردد.

تبصره - دادستان کل کشور در موارد انقضاء مدت قانونی ممنوعیت خروج از کشور اشخاص و عدم تمدید آن توسط مراجع مربوطه، نسبت به رفع ممنوعیت خروج اقدام می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۲۹۳ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۲۳ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی
• ماده 188 قانون آیین دادرسی مدنی

نکات تفسیری دکترین

قرار ممنوعیت خروج از کشور به عنوان یکی از اقسام نظارت قضایی، باید پس از حضور متهم و تفهیم اتهام به وی صادر شود، البته در صورت عدم حضور متهم و احتمال خروج او از کشور، امکان صدور «دستور منع خروج از کشور» از سوی بازپرس وجود دارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. کلیه مراجع قضائی موظف به ارسال تصمیم ممنوعیت خروج به دادستانی کل کشور هستند.
2. اطلاع‌رسانی به مراجع ذی‌ربط از طریق دادستانی کل کشور انجام می‌شود.
3. مدت زمان قانونی برای ممنوعیت خروج مشخص است.
4. در صورت انقضای مدت قانونی و عدم تمدید، ممنوعیت خروج رفع می‌شود.
5. دادستان کل کشور مسئول رفع ممنوعیت خروج پس از انقضای مدت است.

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی ۱۰۷۵/۹۴/۷ مورخ ۱۳۹۴/۴/۳۱، بر اساس تصریح قانون آیین دادرسی کیفری، مراتب اجرای دستور ممنوعیت خروج از کشور باید به وسیله دادستان کل کشور اعمال شود. همچنین دستور ممنوعیت خروج اشخاص مذکور در ماده واحده لایحه قانونی ممنوعیت خروج بدهکاران بانک‌ها (مصوب ۱۳۵۹) که از سوی دادسرای عمومی و انقلاب تهران صادر شده‌است، محدوده زمانی مشخصی نداشته و نباید آن را مشمول مقررات قانون آیین دادرسی کیفری دانست.