ماده ۶۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۴۵ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی ۰۸/۰۷/۱۳۹۳): در صورت اختلاف در صلاحیت بین دادگاه نظامی یک و دادگاه نظامی دو در حوزه قضائی یک استان، نظر دادگاه نظامی یک متّبع است. در صورت اختلاف در صلاحیت بین دادگاه نظامی یک زمان جنگ و دادگاه نظامی دو زمان جنگ در حوزه قضائی یک استان، نظر دادگاه نظامی یک زمان جنگ لازم الاتباع است.

توضیح واژگان

«حوزه قضایی» ناحیه ای از کشور است که مسائل قضایی مردمان در صلاحیت دادگاهی قرار داده شده باشد مانند حوزه قضائی دادگاه شهرستان تهران.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

با توجه به اهمیت جرائمی که در دادگاه‌های نظامی یک و دادگاه‌های نظامی یک زمان جنگ رسیدگی می‌شود و همچنین ترکیب تعدد قاضی در آنها نسبت به دادگاه نظامی دو و دادگاه نظامی دو زمان جنگ، تشخیص صلاحیت با دادگاه‌های نظامی دسته نخست است.[۲]

رویه‌های قضایی

نظریه شماره ۷/۱۴۴۵ مورخ ۱۳۸۲/۲/۲۱ اداره حقوقی: هرچند حدوث اختلاف بین دادسرای کل کشور و دادسرای نظامی قابل تصور به نظر نمی‌رسد اما بر هر تقدیر رای شعبه دیوان عالی کشور به عنوان مرجع قانونی حل اختلاف در صلاحیت… لازم الاتباع است.[۳]

انتقادات

این ماده برای فرضی که اختلاف در صلاحیت، در حوزه قضائی یک استان قرار ندارد، راه حلی قرار نداده‌است، هرچند شاید بتوان از حکم ماده چنین برداشت کرد که قصد قانونگذار عدم تحمیل تشخیص دادگاه نظامی یک یا نظامی یک زمان جنگ، بر دادگاه نظامی دو یا نظامی دو زمان جنگ واقع در استانی دیگر بوده‌است، در این حالت به نظر می‌رسد حل اختلاف با دیوان عالی کشور است.[۴]

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 329640
  2. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277568
  3. پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتیاط با آیین دادرسی کیفری- جلد سوم. چاپ 2. مرکز مطبوعات و اتشارات قوه قضائیه، 1396.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6280588
  4. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277580