ماده ۲۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری: در مواردی که پرونده متهم در دادگاه مطرح شده و از متهم قبلاً تأمین اخذ نشده یا تأمین قبلی منتفی شده باشد، دادگاه، خود یا به تقاضای دادستان و با رعایت مقررات این قانون، قرار تأمین یا نظارت قضائی صادر می‌کند. چنانچه تصمیم دادگاه منتهی به صدور قرار بازداشت موقت شود، این قرار، طبق مقررات این قانون، قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

ماده فوق را از ابداعات جدید مقنن دانسته‌اند، البته سابقاً امکان صدور مستقیم قرار تأمین کیفری از سوی دادگاه در مواردی نظیر ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) و نیز ماده ۲۷۵ این قانون لحاظ شده بود. این موارد نیز در خصوص امکان صدور قرار تأمین در زمان حل اختلاف میان بازپرس و دادستان نبودند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قرار مورد بحث در ماده فوق، چه در دادگاه کیفری یک یا دو یا دادگاه انقلاب صادر شود، مرجع رسیدگی کننده به اعتراض، دادگاه تجدید نظر استان خواهد بود.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1401 مورخ 1399/09/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره وضعیت قرار تامین در قرار منع تعقیب یا برائت

• نظریه شماره 7/99/371 مورخ 1399/04/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نیابت قضایی و قرار تامین منتهی به بازداشت در دادگاه بخش

• نظریه شماره 7/99/423 مورخ 1399/05/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره کیفیات قرار تامین کیفری در دادگاه بدوی
• نظریه شماره 7/1401/1058 مورخ 1401/11/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در مورد مدت زمان قرار نظارت قضایی