ماده ۳۲۶ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۲۶ قانون آیین دادرسی کیفری: هنگامی که دادگاه، شهادت شاهد یک طرف دعوی را استماع نمود، به طرف دیگر اعلام می‌کند چنانچه پرسشهایی از شاهد دارد، می‌تواند مطرح کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً ماده ۱۹۸ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) در این خصوص وضع شده بود.

مطالعات تطبیقی

قسمت پنجم از بند سوم ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به حق متهم در خصوص طرح پرسش از گواهانی که علیه وی شهادت داده‌اند تأکید کرده‌است.

فلسفه و مبانی نظری ماده

وضع ماده فوق را مبتنی بر لزوم تصریح به یکی از طرق تضمین حقوق متهم که همان امکان پرسش از شهود است دانسته‌اند، چرا که ایجاد امکان پرسش از گواهان از سوی متهم مانعی در انحراف آنان از بیان حقیقت است. این امر را مبتنی بر اصل «برابری سلاح‌ها» یا «موازنه قوا» نیز دانسته‌اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

حکم ماده فوق و تکلیف دادگاه برای اعلان حق طرفین در خصوص پرسش از شاهد را از قواعد آمره دانسته‌اند.حکم این ماده را مخصوص طرف مقابلی دانسته‌اند که شهادت علیه او اقامه شده‌است. از سوی دیگر این ماده منحصر به حالتی است که طرف دیگری نیز در پرونده وجود داشته باشد؛ لذا در جرایم عمومی و فقدان طرف دیگر، رسیدگی از سوی دادگاه ادامه خواهد یافت،البته عده ای معتقدند در این شرایط نیز در صورت اداء شهادت علیه متهم، دادگاه ملزم به یادآوری حق متهم مبنی بر پرسش از شاهد است.

نکات توضیحی

موضوع این پرسش های متقابل می تواند سنجش حقایق، اعتراض به اعتبار شاهد، رفع ابهامات شهادت ارائه شده و نیز کشف حقایق بیشتر باشد.