ماده 117 قانون کار

ماده 117 قانون کار: کارآموزی توام با کار نوجوانان تا سن ۱۸ سال تمام (‌موضوع ماده ۸۰ این قانون) در صورتی مجاز است که از حدود توانایی آنان خارج نبوده و برای سلامت و رشد جسمی و روحی آنان مضر نباشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 80 قانون کار

توضیح واژگان

کارآموز: به شخصی که فن یا حرفه ای را فرا می گیرد، کارآموز گفته می شود. بنابر ماده 112 قانون کار، کارآموزان دو دسته هستند. دسته اول؛ اشخاصی که به جهت یادگرفتن حرفه یا افزایش مهارت در مراکز کارآموزی آموزش می بینند. دسته دوم؛ اشخاصی که بر اساس قرارداد کارآموزی، برای یاد گرفتن حرفه ای خاص برای مدت معینی که بیش از سه سال نباشد، در کارگاهی معین به کارآموزی همراه با کار مشغول هستند و حداقل سن آن ها 15 سال و حداکثر 18 سال می باشد.

نکات توضیحی

علیرغم آنکه مقنن برای کارآموز نوجوان به جهت کارگر بودن مقرراتی وضع نموده است، نگران سلامت جسمی و روحی وی نیز بوده و بر توانایی آن ها بر کار و کارآموزی تأکید بیشتری داشته است. درخصوص کارآموزی توأم با کار برای افراد مذکور در ماده فوق الذکر لازم به ذکر است که این امر زمانی مجاز است که از حدود توانایی های آن ها خارج نباشد و به رشد جسمی و روحی آن ها صدمه ای وارد نکند. از تسهیلاتی که مقنن برای کارآموزان درنظر گرفته است می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

• ضرورت آزمایش های پزشکی در بدو استخدام و همچنین تکرار سالیانه ی آنها
• لزوم تناسب نوع کار با توانایی های کارگر نوجوان
• ممنوعیت ارجاع کار اضافی و همچنین کار در شب
• ممنوعیت ارجاع کارهای سخت و زیان آور و خطرناک
• ممنوعیت حمل بار با دست بیش از حد مجاز و بدون استفاده از وسایل مکانیکی
• ممنوعیت اشتغال به کارهایی که به علت ماهیت کار و یا محیطی که کار در آن انجام به جهت سلامتی یا اخلاق کارآموزان نوجوان.