ماده 151 قانون کار
ماده 151 قانون کار: در کارگاه‌هایی که برای مدت محدود به منظور انجام کاری معین (راه‌سازی و مانند آن) دور از مناطق مسکونی ایجاد می‌شوند،کارفرمایان موظف هستند سه وعده غذای مناسب و ارزان قیمت (صبحانه، نهار و شام) برای کارگران خود فراهم نمایند، که حداقل یک وعده آن باید غذای گرم باشد. در این قبیل کارگاه‌ها به اقتضای فصل، محل و مدت کار، باید خوابگاه مناسب نیز برای کارگران ایجاد شود.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
کارگاه: کارگاه محلی است که در آن کارگران مزد بگیر به درخواست کارفرما فعالیت میکنند.کارگاه میتواند یک واحد تولیدی یا خدماتی باشد.کارگاه یک مدیر دارد که در بعضی موارد مدیر با کارفرما یک شخص هستند و در بعضی موارد کارفرما شخصی را برای مدیر انتخاب میکند و بر آن نظارت میکند.در مورد دوم، رابطه مدیر با کارفرما رابطه کارگر با کارفرما است و مشمول قانون کار میشود.[۱]
کارفرما: کارفرما شخصی حقیقی یا حقوقی (اعم از اشخاص حقوق عمومی مثل شهرداری یا اشخاص حقوق خصوصی) که به درخواست او و به حساب او کارگر در مقابل حق السعی کار میکند. همچنین کارفرما در قانون کار به این صورت تعریف شده است: « شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق‌السعی کار میکند».[۲]
کارگر: کارگر شخصی است که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد.[۳]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
تکلیف کارفرما به فراهم نمودن سه وعده غذای مناسب و ارزان قیمت، به لحاظ دور بودن کارگاه از محل های مسکونی و در نتیجه مشکلات مربوط به تهیه غذا از سوی کارگران است.[۴]
کارهای موضوع ماده 151 قانون کار، اصولا برای انجام کار در زمان های عرفا کوتاه (مانند کارهای پروژه ای) و موقتی بوده و کارهای دراز مدت و دائمی از مصادیق ماده مذکور محسوب نمی شوند. به هر حال در مورد کارهای فوق الذکر، به نظر میرسد طول مدت انجام کار و شرایط ان براساس طبیعت کار تعیین میشود.[۵]
یکی از شروط ماده 151 قانون کار در خصوص تکلیف کارفرما به تهیه غذا و خوابگاه مناسب این است که کارگاه برای مدت محدودی تشکیل شده باشد و مدت محدود، زمان معینی ندارد بلکه فقط کافی است که ابتدا و انتهای ان مشخص باشد.[۶] شرط دوم این است که کارگاه برای کار معینی ایجاد شده باشد مانند راه سازی که پس از انجام کار، فعالیت کارگاه نیز خاتمه میابد.[۷]
نکات توضیحی
مطابق ماده 151 قانون کار، کارفرمایان کارگاه هایی که برای مدت محدود به منظور انجام کار معین نظیر راه سازی، سد سازی و... کارگر استخدام می کنند و محل کارگاه دور از مناطق مسکونی است، موظف هستند برای کارگران سه وعده غذای مناسب و ارزان قیمت صبحانه، نهار،شام تهیه کنند که حداقل باید یک وعده از ان سه وعده، غذای گرم باشد و با توجه به مقتضای فصل و محل کارگاه و مدت کار باید برای کارگران خوابگاه مناسب تدارک ببینند.[۸]
طبق ماده 151 قانون کار، فقط کارگاه هایی مکلف به دادن غذای مناسب و ارزان قیمت هستند که برای مدتی محدود به منظور انجام کاری معین و دور از مناطق مسکونی ایجاد شده باشند. بنابراین بقیه کارگاه ها که واجد این شرایط نیستند از دادن غذا چه برای 8 ساعت کار و چه بیشتر معافند.[۹]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد اول). چاپ 1. سمت، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3484704
- ↑ ماده 3 قانون کار
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 339380
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4563240
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4563216
- ↑ عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4192168
- ↑ عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4192172
- ↑ منصور اباذری فومشی. حقوق کار و نحوه عملی رسیدگی به شکایات دعاوی و جرایم در قانون کار. چاپ 2. خرسندی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3119800
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200784