ماده 57 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اضافه کردن نظریه مشورتی) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
*{{زیتونی|[[ماده 56 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 56 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 58 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 58 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== پیشینه == | |||
حداکثر میزان ساعت کار نوبتی در قانون قبلی بیشتر بوده است. مطابق تبصره 3 [[ماده 11 قانون کار 1337]]: «در مورد کار نوبتی ممکن است ساعات کار از هشت ساعت در شبانه روز و چهل و هشت ساعت در هفته تجاوز نماید مشروط بر آن که جمع ساعات کار در چهار هفته متوالی کار از ۱۹۲ ساعت تجاوز ننماید». | |||
== نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | ||
زمان شروع نوبت های کار را افراد ذی ربط میتوانند تعیین کنند، و برنامه زمانی آنرا بر حسب فصل، محیط روستایی یا شهری، قابلیت های متفاوت تطابق افراد و در صورت امکان تغییرات موقت در میزان فشار کار مشخص نمایند. مسأله برحسب این که دو نوبت کاری بدون وقفه در روی یک دستگاه انجام شود یا اینکه بین آنها استراحت وجود داشته باشد تفاوت دارد. در حالت اول قابلیت انعطاف کمتر است، زیرا زمان تحویل و تحول بیش از حدود یک ساعت نمیتواند باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4542640|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | زمان شروع نوبت های کار را افراد ذی ربط میتوانند تعیین کنند، و برنامه زمانی آنرا بر حسب فصل، محیط روستایی یا شهری، قابلیت های متفاوت تطابق افراد و در صورت امکان تغییرات موقت در میزان فشار کار مشخص نمایند. مسأله برحسب این که دو نوبت کاری بدون وقفه در روی یک دستگاه انجام شود یا اینکه بین آنها استراحت وجود داشته باشد تفاوت دارد. در حالت اول قابلیت انعطاف کمتر است، زیرا زمان تحویل و تحول بیش از حدود یک ساعت نمیتواند باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4542640|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 7/99/115 مورخ 1399/02/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم منع اشتغال اعضای هیأت علمی دانشگاه های غیردولتی به شغل دولتی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۰
ماده 57 قانون کار: در کار نوبتی ممکن است ساعات کار از ۸ ساعت در شبانه روز و چهل و چهار ساعت در هفته تجاوز نماید، لکن جمع ساعات کار در‌چهار هفته متوالی نباید از ۱۷۶ ساعت تجاوز کند.
پیشینه
حداکثر میزان ساعت کار نوبتی در قانون قبلی بیشتر بوده است. مطابق تبصره 3 ماده 11 قانون کار 1337: «در مورد کار نوبتی ممکن است ساعات کار از هشت ساعت در شبانه روز و چهل و هشت ساعت در هفته تجاوز نماید مشروط بر آن که جمع ساعات کار در چهار هفته متوالی کار از ۱۹۲ ساعت تجاوز ننماید».
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
زمان شروع نوبت های کار را افراد ذی ربط میتوانند تعیین کنند، و برنامه زمانی آنرا بر حسب فصل، محیط روستایی یا شهری، قابلیت های متفاوت تطابق افراد و در صورت امکان تغییرات موقت در میزان فشار کار مشخص نمایند. مسأله برحسب این که دو نوبت کاری بدون وقفه در روی یک دستگاه انجام شود یا اینکه بین آنها استراحت وجود داشته باشد تفاوت دارد. در حالت اول قابلیت انعطاف کمتر است، زیرا زمان تحویل و تحول بیش از حدود یک ساعت نمیتواند باشد.[۱]
رویه های قضایی
منابع
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4542640