ماده 20 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده 21 قانون کار]] | |||
* [[ماده 14 قانون کار]] | * [[ماده 14 قانون کار]] | ||
* [[ماده 15 قانون کار]] | * [[ماده 15 قانون کار]] | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
در هر مورد که [[کارفرما]] بخواهد [[کارگر]] را اخراج کند رابطه بین این دو به تعلیق در می آید تا دلیل اخراج به تایید مراجع حل اختلاف کار برسد و دلیل اخراج قابل قبول شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4199856|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=سلمان طاهری|چاپ=2}}</ref>چنانچه کارفرما برای اخراج دلیل موجهی نداشته باشد و دلیل وی برای اخراج کارگر تایید نشود، موظف است کارگر را به کار بازگرداند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4494704|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | در هر مورد که [[کارفرما]] بخواهد [[کارگر]] را اخراج کند رابطه بین این دو به تعلیق در می آید تا دلیل اخراج به تایید مراجع حل اختلاف کار برسد و دلیل اخراج قابل قبول شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4199856|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=سلمان طاهری|چاپ=2}}</ref>چنانچه کارفرما برای اخراج دلیل موجهی نداشته باشد و دلیل وی برای اخراج کارگر تایید نشود، موظف است کارگر را به کار بازگرداند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4494704|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# امتناع کارفرما از پذیرفتن کارگر پس از رفع حالت تعلیق، در حکم اخراج غیرقانونی است. | |||
# کارگر در صورت عدم پذیرش توسط کارفرما، می‌تواند ظرف مدت ۳۰ روز به هیات تشخیص مراجعه کند. | |||
# اگر کارفرما نتواند دلایل موجهی برای نپذیرفتن کارگر ارائه کند، باید او را به کار بازگرداند و حقوق معوقه را پرداخت کند. | |||
# در صورت اثبات دلایل موجه توسط کارفرما، به ازای هر سال سابقه کار ۴۵ روز آخرین مزد به کارگر پرداخت می‌شود. | |||
# اگر کارگر پس از رفع حالت تعلیق ظرف ۳۰ روز آمادگی خود را اعلام نکند، یا پس از استنکاف کارفرما به هیات تشخیص مراجعه نکند، مستعفی محسوب می‌شود. | |||
# کارگر مستعفی به ازای هر سال سابقه کار، یک ماه آخرین حقوق را به عنوان حق سنوات دریافت می‌کند. | |||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[تحلیل حقوقی و اقتصادی تأثیر بیماری‌های پاندمیک بر اجرای تعهدات قراردادی]] | * [[تحلیل حقوقی و اقتصادی تأثیر بیماری‌های پاندمیک بر اجرای تعهدات قراردادی]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}}{{مواد قانون کار}} | {{پانویس}}{{مواد قانون کار}} | ||
[[رده:قرارداد کار]] | [[رده:قرارداد کار]] | ||
[[رده:تعلیق قرارداد کار]] | [[رده:تعلیق قرارداد کار]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره اعلام تعارض آراء صادره از شعب ۱۰ بدوی و دوم تجدیدنظر دیوان عدالت اداری]] | |||
* [[رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره احتساب ایام تعلیق کارگر در سابقه خدمت]] | |||
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۷
ماده 20 قانون کار: در هر یک از موارد مذکور در مواد ۱۵، ۱۶، ۱۷ و ۱۹ چنانچه کارفرما پس از رفع حالت تعلیق از پذیرفتن کارگر خودداری کند، این عمل در حکم اخراج غیر قانونی محسوب می‌شود و کارگر حق دارد ظرف مدت ۳۰ روز به هیات تشخیص مراجعه نماید (در صورتی که کارگر عذر موجه نداشته باشد) و هر گاه کارفرما نتواند ثابت کند که نپذیرفتن کارگر مستند به دلایل موجه بوده است، به تشخیص هیات مزبور مکلف به بازگرداندن کارگر به کار و پرداخت حقوق یا مزد وی از تاریخ مراجعه به کارگاه می‌باشد و اگر بتواند آن را اثبات کند به ازاء هر سال سابقه کار ۴۵ روز آخرین مزد به وی پرداخت نماید.
تبصره - چنانچه کارگر بدون عذر موجه حداکثر ۳۰ روز پس از رفع حالت تعلیق، آمادگی خود را برای انجام کار به کارفرما اعلام نکند و یا پس از مراجعه و استنکاف کارفرما، به هیات تشخیص مراجعه ننماید، مستعفی شناخته می‌شود که در این صورت کارگر مشمول اخذ حق سنوات به ازاء هر‌سال یک ماه آخرین حقوق خواهد بود.
مواد مرتبط
- ماده 21 قانون کار
- ماده 14 قانون کار
- ماده 15 قانون کار
- ماده 16 قانون کار
- ماده 17 قانون کار
- ماده 19 قانون کار
نکات توضیحی
بر اساس ماده فوق، مهلت طرح دعوی از سوی کارگر جهت بازگشت به کار یکماه پس از رفع حالت تعلیق می باشد و پس از آن این دعوی پذیرفته نخواهد بود اما کارگر حق طرح دعوی جهت دریافت مطالبات مالی خود از جمله حق سنوات را دارد و مهلت تعیین شده در این ماده ی قانونی مربوط به دعاوی مالی کارگر نمی گردد.[۱]
در هر مورد که کارفرما بخواهد کارگر را اخراج کند رابطه بین این دو به تعلیق در می آید تا دلیل اخراج به تایید مراجع حل اختلاف کار برسد و دلیل اخراج قابل قبول شود.[۲]چنانچه کارفرما برای اخراج دلیل موجهی نداشته باشد و دلیل وی برای اخراج کارگر تایید نشود، موظف است کارگر را به کار بازگرداند.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- امتناع کارفرما از پذیرفتن کارگر پس از رفع حالت تعلیق، در حکم اخراج غیرقانونی است.
- کارگر در صورت عدم پذیرش توسط کارفرما، می‌تواند ظرف مدت ۳۰ روز به هیات تشخیص مراجعه کند.
- اگر کارفرما نتواند دلایل موجهی برای نپذیرفتن کارگر ارائه کند، باید او را به کار بازگرداند و حقوق معوقه را پرداخت کند.
- در صورت اثبات دلایل موجه توسط کارفرما، به ازای هر سال سابقه کار ۴۵ روز آخرین مزد به کارگر پرداخت می‌شود.
- اگر کارگر پس از رفع حالت تعلیق ظرف ۳۰ روز آمادگی خود را اعلام نکند، یا پس از استنکاف کارفرما به هیات تشخیص مراجعه نکند، مستعفی محسوب می‌شود.
- کارگر مستعفی به ازای هر سال سابقه کار، یک ماه آخرین حقوق را به عنوان حق سنوات دریافت می‌کند.
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ مجید لایقمند. حقوق کار بخش دادرسی کار ایران. چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2743560
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4199856
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4494704