ماده ۲۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری: بازپرس برای شاکی، مدعی خصوصی، متهم، شاهد و مطلعی که قادر به سخن گفتن به زبان فارسی نیست، مترجم مورد وثوق از بین مترجمان رسمی و در صورت عدم دسترسی به مترجم رسمی، مترجم مورد وثوق دیگری تعیین می‌کند. مترجم باید سوگند یاد کند که راستگویی و امانتداری را رعایت کند. عدم اتیان سوگند سبب عدم پذیرش ترجمه مترجم مورد وثوق نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 367 قانون آیین دادرسی کیفری

توضیح واژگان

در رابطه با متضرر از جرم میان اقامه دعوی کیفری و خصوصی تفاوت وجود دارد، تا زمانی که متضرر از جرم، درخواست ضرر و زیان ناشی از جرم را نکرده‌ است، شاکی خصوصی محسوب می‌شود و از زمانی که دادخواست ضرر و زیان به تبع شکایت کیفری بدهد، مدعی خصوصی محسوب می‌شود،ضمنا «بازپرس» دادرسی است که شغل وی استنطاق از متهمین و تحقیق از مطلعین راجع به اتهام است، به‌طور کلی کشف جرم و جلوگیری از فرار متهم از اهم وظایف اوست، در اصطلاح دیگری بازپرس را قاضی تحقیق یا مستنطق می‌نامند، هرچند اصطلاح اول عملاً استعمال نمی‌شود و اصطلاح دوم در شرف متروک شدن است، گفتنی است اصطلاح جاری در حال حاضر، همان بازپرس است.

فلسفه و مبانی نظری ماده

بر اساس بند سوم ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، دادگاه مکلف است برای متهمی که قادر به تکلم به زبان مورد استفاده دادگاه نیست، مترجم رایگان تعیین کند، البته در ماده فوق در خصوص نحوه پرداخت هزینه مترجم توضیحی ارائه نشده‌است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بر اساس این ماده، بازپرس مکلف به تعیین مترجم برای شاکی، مدعی خصوصی، متهم، شاهد و مطلعی است که قادر به سخن گفتن به زبان فارسی نمی‌باشند.

مقالات مرتبط

اصل هم ترازی حقوق اصحاب دعوا در فرایند دادرسی های کیفری