ماده 81 قانون کار: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | ||
صرف ادعای [[کارگر]] مبنی بر انجام آزمایش های پزشکی کفایت نمی کند بلکه اصل بر عدم انجام آزمایش ها می باشد تا زمانی که انجام آنها به اثبات برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری کار|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4192568|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | صرف ادعای [[کارگر]] مبنی بر انجام آزمایش های پزشکی کفایت نمی کند بلکه اصل بر عدم انجام آزمایش ها می باشد تا زمانی که انجام آنها به اثبات برسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری کار|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4192568|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 7/1400/332 مورخ 1400/03/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تعیین مرجع قضایی صالح در رسیدگی به تخلفات مواد ۱۷۵ و ۱۷۶ قانون کار]] | |||
== نکات توضیحی == | == نکات توضیحی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۰
ماده 81 قانون کار: آزمایش‌های پزشکی کارگر نوجوان، حداقل باید سالی یکبار تجدید شود و مدارک مربوط در پرونده استخدامی وی ضبط گردد. پزشک درباره تناسب نوع کار با توانایی کارگر نوجوان اظهار نظر می‌کند و چنانچه کار مربوط را نامناسب بداند کارفرما مکلف است در حدود امکانات خود شغل کارگر را تغییر دهد.
مواد مرتبط
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
صرف ادعای کارگر مبنی بر انجام آزمایش های پزشکی کفایت نمی کند بلکه اصل بر عدم انجام آزمایش ها می باشد تا زمانی که انجام آنها به اثبات برسد.[۱]
رویه‌های قضایی
نکات توضیحی
تجدید آزمایشها در هر سال این حسن را دارد که اگر در طول مدت سه ساله، کارگر نوجوان آمادگی جسمانی خود را از دست داد و اثرات منفی روی او مشاهده شد کارفرما بایستی شغل کارگر را در حدود امکانات خود تغییر دهد.[۲]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4192568
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200580