ماده ۲۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[فقدان سابقه کیفری مؤثر|فقدان سابقه محکومیت کیفری]]، قرابت یا عدم قرابت نسبی یا سببی و نیز فقدان رابطه خادم و مخدومی میان شاهد و طرفین از شرایط شاهد نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692728|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>در قانون مجازات اسلامی، برای کتمان شهادت مجازاتی در نظر گرفته نشده‌است بلکه صرفاً اداء شهادت دروغ در دادگاه، قابل مجازات تلقی شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692628|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | [[فقدان سابقه کیفری مؤثر|فقدان سابقه محکومیت کیفری]]، قرابت یا عدم قرابت نسبی یا سببی و نیز فقدان رابطه خادم و مخدومی میان شاهد و طرفین از شرایط شاهد نمی‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692728|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>در قانون مجازات اسلامی، برای کتمان شهادت مجازاتی در نظر گرفته نشده‌است بلکه صرفاً اداء شهادت دروغ در دادگاه، قابل مجازات تلقی شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692628|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
گفتنی است [[ماده ۶۵۰ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 650 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)]]، [[عنصر قانونی]] جرم شهادت دروغ را تشکیل می دهد.[[عنصر مادی]] این جرم، ادای شهادت دروغ است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آثار برگزیده حقوقی (استقلال و پیوند حقوق مدنی و کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1516568|صفحه=|نام۱=عبداله|نام خانوادگی۱=خدابخشی|چاپ=1}}</ref> ضمنا این جرم همچون [[سوگند دروغ|قسم دروغ]]، [[جرم مطلق|جرمی مطلق]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=رویه قضایی دادگاه های تجدیدنظر استان در امور کیفری (سرقت، خیانت و امانت، صدور چک بلا محل)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2700456|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=زندی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۷
ماده ۲۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری: بازپرس پیش از شروع به تحقیق، حرمت و مجازات شهادت دروغ و کتمان شهادت را به شاهد تفهیم می‌کند و نام، نام خانوادگی، نام پدر، سن، شغل، میزان تحصیلات، مذهب، محل اقامت، پیام نگار (ایمیل)، شماره تلفن ثابت و همراه و سابقه محکومیت کیفری و درجه قرابت سببی یا نسبی و وجود یا عدم رابطه خادم و مخدومی شاهد یا مطلع با طرفین پرونده را سؤال می‌نماید و در صورتمجلس قید می‌کند.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
فقدان سابقه محکومیت کیفری، قرابت یا عدم قرابت نسبی یا سببی و نیز فقدان رابطه خادم و مخدومی میان شاهد و طرفین از شرایط شاهد نمی‌باشد.[۱]در قانون مجازات اسلامی، برای کتمان شهادت مجازاتی در نظر گرفته نشده‌است بلکه صرفاً اداء شهادت دروغ در دادگاه، قابل مجازات تلقی شده‌است.[۲]
گفتنی است ماده 650 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، عنصر قانونی جرم شهادت دروغ را تشکیل می دهد.عنصر مادی این جرم، ادای شهادت دروغ است.[۳] ضمنا این جرم همچون قسم دروغ، جرمی مطلق است.[۴]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4692728
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4692628
- ↑ عبداله خدابخشی. آثار برگزیده حقوقی (استقلال و پیوند حقوق مدنی و کیفری). چاپ 1. فکرسازان، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1516568
- ↑ محمدرضا زندی. رویه قضایی دادگاه های تجدیدنظر استان در امور کیفری (سرقت، خیانت و امانت، صدور چک بلا محل). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2700456