ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: به اتهامات متعدد متهم باید با رعایت صلاحیت ذاتی، توأمان و یکجا در دادگاهی رسیدگی شود که صلاحیت رسیدگی به جرم مهمتر را دارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مقصود از «متهم» کسی است که در مظان ارتکاب جرم قرار گرفته است. گفتنی است در دادرسی های جزایی متهم طرف اصلی و مهم در دادرسی محسوب میشود. در تعریفی دیگر گفته شده است متهم کسی است که فاعل جرم تلقی شده ولی هنوز انتساب جرم به او ثابت نشده است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنانچه بعد از تشخیص محل وقوع جرایم متعدد وقوع آن‌ها در حوزه‌های قضایی مختلف احراز شود، باید در راستای رعایت قوانین مربوط به تعدد و به شرط صلاحیت ذاتی واحد جرایم واقع شده،به تمام اتهامات در یک دادگاه رسیدگی شود. این دادگاه بر اساس ماده فوق، همان دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به جرم مهم‌تر را دارد. ملاک تشخیص مهم‌ترین جرم نیز به عقیده گروهی شدت مجازات جرایم واقع شده‌است. این امر در جرایم تعزیری بر مبنای طبقه‌بندی هشتگانه جرایم و در سایر جرایم بر اساس میزان مجازات می‌باشد، البته این روش در خصوص مجازات‌هایی با انواع مختلف چندان راه گشا نیست.

رویه‌های قضایی

بر اساس دادنامه ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۸۴۰۰۳۸۵_۱۳۹۲/۳/۲۸ در رسیدگی به اتهامات صدور چک بلا محل و خیانت در امانت، اگر محل وقوع جرم خیانت در امانت به عنوان جرم مهم‌تر قابل شناسایی نباشد، دادسرای محل صدور چک بلامحل صالح به رسیدگی است.