ماده ۲۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: هر گاه بیم خطر جانی یا حیثیتی یا ضرر مالی برای شاهد یا مطلع یا خانواده آنان وجود داشته باشد، اما استماع اظهارات آنان ضروری باشد، بازپرس به منظور حمایت از شاهد یا مطلع و با ذکر علت در پرونده، تدابیر زیر را اتخاذ می‌کند:

الف - عدم مواجهه حضوری بین شاهد یا مطلع با شاکی یا متهم

ب - عدم افشای اطلاعات مربوط به هویت، مشخصات خانوادگی و محل سکونت یا فعالیت شاهد یا مطلع

پ - استماع اظهارات شاهد یا مطلع در خارج از دادسرا با وسایل ارتباط از راه دور

تبصره ۱ - در صورت شناسایی شاهد یا مطلع حسب مورد توسط متهم یا متهمان یا شاکی یا وجود قرائن یا شواهد، مبنی بر احتمال شناسایی و وجود بیم خطر برای آنان، بازپرس به درخواست شاهد یا مطلع، تدابیر لازم را از قبیل آموزش برای حفاظت از سلامت جسمی و روحی یا تغییر مکان آنان اتخاذ می‌کند. ترتیبات این امر به موجب آیین نامه ای است که ظرف شش ماه از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این قانون توسط وزارت دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.

تبصره ۲ - ترتیبات فوق باید به نحوی صورت پذیرد که منافی حقوق دفاعی متهم نباشد.

تبصره ۳ - ترتیبات مقرر در این ماده و تبصره (۱) آن در مرحله رسیدگی در دادگاه نیز اجراء می‌شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

فلسفه و مبانی نظری ماده

وضع این ماده را گروهی در راستای رعایت اصول و موازین مقرر شده در اسناد بین‌المللی در خصوص لزوم حمایت از شهود در مقابل تهدیدات احتمالی تفسیر نموده‌اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

لزوم حفظ احساس امنیت شهود در برخی از جرایم به ویژه جرایم سازمان یافته و نیز جرایم خانوادگی که امکان وجود رفتارهای مداخله گرایانه از سوی متهمین پرونده یا دیگر افراد وجود دارد، از اهمیت بسیاری برخوردار است، از این رو لازم است تدابیری از سوی مقامات قضایی برای حمایت از شهود در برابر خطرات احتمالی که ممکن است آن‌ها یا خانواده ایشان را تهدید کند به عمل آید.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

مستند فقهی این ماده را می‌توان آیه ۲۸۲ سوره بقره دانست که به موجب آن با وجود وجود کتابت و شهادت، الزام به کتابت شهادت نباید موجب ورود ضرر و زیان کاتب یا شاهد شود.