ماده ۳۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری: در مواردی که مطابق قانون فصل خصومت یا اثبات دعوی با سوگند محقق می‌شود، هر یک از اصحاب دعوی می‌تواند از حق سوگند خود استفاده کند. در حق الناس، سوگند متهم منوط به مطالبه صاحب حق است و دادگاه بدون مطالبه صاحب حق نمی‌تواند متهم را سوگند دهد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۳۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیح واژگان

حق سوگند را حق استحلاف مدعی از مدعی علیه دانسته‌اند.

نکات تفسیری دکترین ماده 332 قانون آیین دادرسی کیفری

سوگند همان قسم شرعی است، منتها در قانون آیین دادرسی کیفری تعریف دقیقی از آن ارائه نشده‌است.

نکات توضیحی ماده 332 قانون آیین دادرسی کیفری

عده ای معتقدند سوگند علی الاصول در امور کیفری قابل پذیرش نیست، چرا که اصل را باید بر برائت متهم دانسته و نمی توان تا زمان اثبات قطعی اتهام، به دلایل مدعی ترتیب اثر داد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 332 قانون آیین دادرسی کیفری

1. فصل خصومت یا اثبات دعوی در برخی موارد قانونی با سوگند امکان‌پذیر است.
2. هر یک از اصحاب دعوی دارای حق استفاده از سوگند می‌باشند.
3. در موارد حق الناس، سوگند متهم باید به درخواست صاحب حق صورت گیرد.
4. دادگاه نمی‌تواند بدون درخواست صاحب حق، متهم را به سوگند دادن مجبور کند.

رویه های قضایی

به موجب نظریه ۷/۷۲۰۷–۱۳۸۸/۱۱/۱۷ قسم از ادله اثبات دعوا بوده و متوجه کسی می‌شود که اقرارش نافذ باشد، برای نفوذ این اقرار نیز بلوغ یکی از شرایط صحت است. همچنین به موجب نظریه ۷/۸۴۱۹–۸۰/۹/۱۱ در امور کیفری بجز در قتل و جرح، در سایر جرایم نظیر خیانت در امانت یا کلاهبرداری قسم کاربرد ندارد.از سوی دیگر به موجب نظر کمیسیون در یکی از نشست‌های قضایی به جز در لوث و موارد مصرح قانونی، سوگند به تنهایی در اثبات جرایم مؤثر در مقام نیست. علاوه بر این بر اساس نظر کمیسیون در نشستی دیگر در جرایم تعزیری نمی‌توان از طریق سوگند امری را اثبات کرد.