ماده 10 قانون کار

ماده 10 قانون کار: قرارداد کار علاوه بر مشخصات دقیق طرفین، باید حاوی موارد ذیل باشد:

‌الف - نوع کار یا حرفه یا وظیفه‌ای که کارگر باید به آن اشتغال یابد

ب - حقوق یا مزد مبنا و لواحق آن

ج - ساعات کار، تعطیلات و مرخصی‌ها

‌د - محل انجام کار

ه - تاریخ انعقاد قرارداد

‌و - مدت قرارداد، چنانچه کار برای مدت معین باشد

‌ز - موارد دیگری که عرف و عادت شغل یا محل، ایجاب نماید.

ح - (الحاقی ۱۳۹۴/۰۲/۰۱) - شرایط و نحوه فسخ قرارداد کار (در مواردی که مدت تعیین نشده باشد).

[بند ح به موجب بند ۲ ماده ۴۱ قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر و ارتقای نظام مالی کشور مصوب ۱۳۹۴/۰۲/۰۱ الحاق شده است]

تبصره - در مواردی که قرارداد کار کتبی باشد قرارداد در چهار نسخه تنظیم می‌گردد که یک نسخه از آن به اداره کار محل و یک نسخه نزد کارگر و یک نسخه نزد کارفرما و نسخه دیگر در اختیار شورای اسلامی کار و در کارگاه‌های فاقد شورا در اختیار نماینده کارگر قرار می‌گیرد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 11 قانون کار
• ماده 7 قانون کار
• ماده 9 قانون کار
• ماده 25 قانون کار
• ماده 21 قانون کار
• ماده 190 قانون کار

فلسفه و مبانی نظری

• هدف قانون در این ماده این بوده است که قرارداد کار چه کتبی باشد و چه شفاهی، معتبر است.

پیشینه

این ماده مشابهی در قانون کار 1337 ندارد.

نکات تفسیری دکترین ماده 10 قانون کار

• هر نوع قرارداد اعم از معین یا نا معین که خلاف نظم سیاسی یا اقتصادی باشد، اعم از اینکه در قانون ذکر شده باشد یا نشده باشد باطل است.

نکات توضیحی ماده 10 قانون کار

هر چند این ماده مواردی که در قرارداد بین طرفین مشخص میشود را احصاء کرده است اما به دلیل اینکه ضمانت اجرایی برای تخلف از آن مشخص نکرده است و همچنین به دلیل اینکه این قرارداد نزد یه مقام رسمی منعقد نشده است، این قرارداد نمیتواند قرارداد رسمی باشد و باید آن را یک سند عادی تلقی کرد.یکی از شرایط قرارداد کار معین بودن کار است که در ماده 190 قانون مدنی نیز ذکر شده است.قرارداد کار یک قرارداد رضاعی است و این ماده یعنی ماده 10 قانون کار هم در قرارداد کار کتبی و هم شفائی قابل استفاده است.

مصادیق و نمونه ها

• حقوق مبنا، مزایا، اضافه کاری، حق اولاد، حق همسر، حق مسکن و تمام این موارد مصادیقی از مواد ماده 10 قانون کار میتواند باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 10 قانون کار

1. قرارداد کار باید مشخصات دقیق طرفین را شامل شود.
2. نوع کار یا حرفه یا وظیفه‌ای که کارگر باید انجام دهد باید مشخص شود.
3. حقوق یا مزد مبنا و مزایا باید در قرارداد ذکر شوند.
4. ساعات کار، تعطیلات و مرخصی‌ها باید مشخص شوند.
5. محل انجام کار باید تعیین شود.
6. تاریخ انعقاد قرارداد باید ذکر شود.
7. مدت قرارداد باید تعیین شود، در صورتی که قرارداد مدت معین داشته باشد.
8. مواردی که عرف و عادت شغل یا محل ایجاب می‌کند باید در قرارداد آورده شود.
9. شرایط و نحوه فسخ قرارداد، در صورتی که مدت تعیین نشده باشد، باید مشخص شود.
10. در صورت کتبی بودن، قرارداد در چهار نسخه تنظیم می‌شود و به کارگر، کارفرما، اداره کار، و شورای اسلامی کار یا نماینده کارگر تحویل می‌شود.

مقالات مرتبط

• ملاک تمییز کارگر از کارمند در نظام حقوقی ایران
• تأملی‌ بر بیع‌ متقابل‌ در قراردادهای‌ نفتی‌ ایران‌

رویه های قضایی

• رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال دستورالعمل شماره ۱۲۰۹۶/ن مورخ ۲۰/۴/۱۳۷۴ معاون تنظیم روابط کار وزارت کار و امور اجتماعی
• رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره رابطه کارگزاران دفاتر مخابرات روستایی با شرکت مخابرات