ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
Hossein dk (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۴۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
مطابق [[ماده ۴۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری]]: «[[معاونت اجرای احکام کیفری]] به تعداد لازم قاضی اجرای احکام کیفری، [[مددکار اجتماعی]]، مأمور اجراء و مأمور مراقبتی در اختیار دارد. | مطابق [[ماده ۴۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری]]: «[[معاونت اجرای احکام کیفری]] به تعداد لازم قاضی اجرای احکام کیفری، [[مددکار اجتماعی]]، مأمور اجراء و مأمور مراقبتی در اختیار دارد. | ||
خط ۱۳: | خط ۱۹: | ||
ضمنا با توجه به اهمیت مرحله اجرای احکام، لازم است قاضی اجرای احکام، حداقل سه سال سابقه کار قضایی داشته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲|1=|عنوان=آیین دادرسی کیفری (بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4869276|صفحه=|نام۱=ایمان|نام خانوادگی۱=یوسفی|چاپ=1}}</ref> | ضمنا با توجه به اهمیت مرحله اجرای احکام، لازم است قاضی اجرای احکام، حداقل سه سال سابقه کار قضایی داشته باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲|1=|عنوان=آیین دادرسی کیفری (بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4869276|صفحه=|نام۱=ایمان|نام خانوادگی۱=یوسفی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات | == نکات تفسیری دکترین == | ||
با توجه به این ماده برای اجرای حکم محکومیت، اصل اولیه لزوم احضار قبلی و عدم جلب ابتدایی محکوم علیه است، جلب محکوم علیه بدون احضار قبلی، یک امر استثنایی است که در تبصره ذکر شده و نیازمند استدلال کتبی قاضی اجرای احکام است، دلیل توجیه کننده این امر استثنایی تنها میتواند بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4737432|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | با توجه به این ماده برای اجرای حکم محکومیت، اصل اولیه لزوم احضار قبلی و عدم جلب ابتدایی محکوم علیه است، جلب محکوم علیه بدون احضار قبلی، یک امر استثنایی است که در تبصره ذکر شده و نیازمند استدلال کتبی قاضی اجرای احکام است، دلیل توجیه کننده این امر استثنایی تنها میتواند بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4737432|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
خط ۲۰: | خط ۲۶: | ||
== مقالات مرتبط == | == مقالات مرتبط == | ||
* [[تحلیل و نقد ماهیت حبس، اعسار و آیین حاکم بر آنها با نگرشی بر قانون نحوۀ اجرای محکومیتهای مالی]] | |||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# محکومٌعلیه برای اجرای رأی احضار میشود و در صورت عدم حضور، اقداماتی برای تسلیم او اعمال میگردد. | |||
# به کفیل یا وثیقهگذار اخطار داده میشود تا محکومٌعلیه را برای اجرای رأی تسلیم کند. | |||
# قاضی اجرای احکام کیفری میتواند همزمان با اخطار، دستور جلب محکومٌعلیه را صادر کند. | |||
# در صورتی که احتمال فرار یا مخفی شدن محکومٌعلیه وجود داشته باشد، قاضی میتواند از ابتدا دستور جلب را صادر کند. | |||
# لزوم ذکر دلیل در پرونده برای صدور دستور جلب فوری در صورتی که بیم فرار یا اختفاء وجود دارد. | |||
# توجه به نقش قاضی اجرای احکام کیفری در مدیریت اجرای رأی و اعمال دستورهای لازم. | |||
== رویه های قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
* [[نظریه شماره 7/96/265 مورخ 1396/02/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | |||
* [[نظریه شماره 7/1401/1046 مورخ 1401/12/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | |||
* [[نظریه شماره 1126/95/7 مورخ 1395/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | * [[نظریه شماره 1126/95/7 مورخ 1395/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | ||
* [[نظریه شماره 1182/95/7 مورخ 1395/05/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | * [[نظریه شماره 1182/95/7 مورخ 1395/05/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | ||
خط ۳۷: | خط ۵۳: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}}{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{پانویس}}{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
[[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات تامینی و تربیتی]] | [[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات تامینی و تربیتی]] | ||
[[رده:جلب متهم]] | [[رده:جلب متهم]] |
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۶
ماده ۵۰۰ قانون آیین دادرسی کیفری: محکومٌ علیه برای اجرای رأی احضار میشود و در صورت عدم حضور، به کفیل یا وثیقه گذار اخطار میشود تا محکومٌ علیه را برای اجرای رأی تسلیم کند. در این صورت، قاضی اجرای احکام کیفری میتواند بهطور همزمان دستور جلب محکومٌ علیه را صادر کند.
تبصره - در صورتی که بیم فرار یا مخفی شدن محکومٌ علیه باشد، قاضی اجرای احکام کیفری میتواند با ذکر دلیل در پرونده، از ابتداء دستور جلب محکومٌ علیه را صادر کند.
مواد مرتبط
- ماده ۴۹۹ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۵۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۴۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری
توضیح واژگان
مطابق ماده ۴۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری: «معاونت اجرای احکام کیفری به تعداد لازم قاضی اجرای احکام کیفری، مددکار اجتماعی، مأمور اجراء و مأمور مراقبتی در اختیار دارد.
تبصره - قاضی اجرای احکام کیفری باید حداقل سه سال سابقه خدمت قضائی داشته باشد.»
در این باره عده ای معتقدند که مقصود از قاضی اجرای احکام کیفری، دادیار است نه بازپرس، چرا که در عمل نیز دادستانها از دادیاران برای اجرای احکام استفاده میکنند.[۱]
ضمنا با توجه به اهمیت مرحله اجرای احکام، لازم است قاضی اجرای احکام، حداقل سه سال سابقه کار قضایی داشته باشد.[۲]
نکات تفسیری دکترین
با توجه به این ماده برای اجرای حکم محکومیت، اصل اولیه لزوم احضار قبلی و عدم جلب ابتدایی محکوم علیه است، جلب محکوم علیه بدون احضار قبلی، یک امر استثنایی است که در تبصره ذکر شده و نیازمند استدلال کتبی قاضی اجرای احکام است، دلیل توجیه کننده این امر استثنایی تنها میتواند بیم فرار یا مخفی شدن محکوم علیه باشد.[۳]
انتقادات
بهتر بود که قانونگذار در این ماده، موارد جلب بدون احضار متهم را همانند ماده ۱۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری مشخص میکرد، همین نکته در مورد تبصره ذیل ماده نیز صدق میکند و شایسته بود موارد جلب بدون احضار قبلی محکوم علیه را تعیین بنماید.[۴]
مقالات مرتبط
نکات توصیفی هوش مصنوعی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- محکومٌعلیه برای اجرای رأی احضار میشود و در صورت عدم حضور، اقداماتی برای تسلیم او اعمال میگردد.
- به کفیل یا وثیقهگذار اخطار داده میشود تا محکومٌعلیه را برای اجرای رأی تسلیم کند.
- قاضی اجرای احکام کیفری میتواند همزمان با اخطار، دستور جلب محکومٌعلیه را صادر کند.
- در صورتی که احتمال فرار یا مخفی شدن محکومٌعلیه وجود داشته باشد، قاضی میتواند از ابتدا دستور جلب را صادر کند.
- لزوم ذکر دلیل در پرونده برای صدور دستور جلب فوری در صورتی که بیم فرار یا اختفاء وجود دارد.
- توجه به نقش قاضی اجرای احکام کیفری در مدیریت اجرای رأی و اعمال دستورهای لازم.
رویه های قضایی
- نظریه شماره 7/96/265 مورخ 1396/02/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 7/1401/1046 مورخ 1401/12/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1126/95/7 مورخ 1395/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1182/95/7 مورخ 1395/05/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 7/99/1236 مورخ 1399/09/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره وصول جزای نقدی محکوم علیه
- نظریه شماره 7/98/1942 مورخ 1399/02/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معیارهای صدور قرار تامین کیفری
- نظریه شماره 1046/96/7 مورخ 1396/05/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1126/95/7 مورخ 1395/05/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1174/96/7 مورخ 1396/05/25 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1182/95/7 مورخ 1395/05/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 1261/96/7 مورخ 1396/06/06 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
منابع
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4952980
- ↑ ایمان یوسفی. آیین دادرسی کیفری (بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392) (جلد اول). چاپ 1. میزان، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4869276
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737432
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737432