ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی: دلیل عبارت از امری است که اصحاب دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا به آن استناد می‌نمایند.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

دلیل: جمع آن «ادله»، «دلایل» و «ادلا» است که همگی برگرفته از فرهنگ و زبان عربی است.[۱] دلیل، به مفهوم نشانه‌ها و موادی هستند که طرفین دعوا برای اثبات رویدادها و حوادثی که پیرامون موضوع مطروحه وجود داشته یا به منظور تعیین قواعد حقوقی که حاکم بر مسئله می‌باشد، استفاده می‌کنند.[۲] همچنین، در تعریف اصطلاحی دلیل، اینطور بیان شده است:«امری است که موجب تبدیل حالت مجهول به معلوم و کشف واقع و مآلاً سبب اثبات ادعا می‌شود».[۳]

نکات تفسیری دکترین ماده 194 قانون آیین دادرسی مدنی

صرف استناد به یک امر، به آن مسئله دلیلیت نمی‌بخشد بلکه آن امر از نظر قانون باید قابلیت استناد باشد.[۴] همچنین، شایان ذکر است دلیل با عملیات تحصیل دلیل متفاوت است. به همین دلیل معاینه محلی یا تحقیقات محلی دلیل نیستند. میان دلایل و امارات قضایی نیز عده‌ای قایل به تفکیک شده‌اند چراکه در اماره قضایی میان دو واقعه ارتباط قوی وجود دارد، به طوری که یک واقعه از نظر عقلی و منطقی واقعه دیگری را نتیجه می‌دهد اما در دلایل چنین ارتباطی وجود ندارد و واقعه دوم قابل تأویل است، به گونه‌ای که دلیل را می‌توان مبنای اتهام قرار داد اما نمی‌توان آن را به تنهایی مبنای حکم محکومیت برشمرد.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 194 قانون آیین دادرسی مدنی

  1. دلیل به معنای مدرکی است که در فرآیند دادرسی به‌کار می‌رود.
  2. اصحاب دعوا شامل دو طرف مقابل در یک پرونده قضایی می‌شوند.
  3. استفاده از دلیل می‌تواند برای اثبات ادعا یا دفاع در برابر ادعا استفاده شود.
  4. استناد به دلیل باید در چارچوب قانونی و طبق مقررات آیین دادرسی صورت گیرد.
  5. دلایل می‌توانند شامل اسناد، شواهد، شهادت‌ها و سایر مدارک معتبر باشند.
  6. اهمیت دلیل در ایجاد قناعت وجدانی برای قاضی یا مقام قضایی است.
  7. ارائه دلیل مناسب و کافی می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت پرونده داشته باشد.
  8. اثبات بر عهده کسی است که ادعا می‌کند یا دفاع می‌کند، و این امر به وسیله دلیل باید انجام شود.

رویه های قضایی

مصادیق و نمونه ها

  1. هر گاه شخصی به این ادعا که مستأجر ملکی است اقامه دعوی کند و الزام موجر به تنظیم اجاره نامه را بخواهد، سبب این دعوا عقد اجاره است و اسناد و گواهان و شواهدی که خواهان برای اثبات وقوع اجاره و میزان اجاره بها مورد استناد قرار می‌دهد، دلایل اثبات دعوا است.[۶]
  2. شهادت دو عادل در طلاق هم دلیل اثبات است و هم از شرایط نفوذ طلاق .[۷]

مقالات مرتبط

منابع

  1. ↑ نرگس دباغی. کارشناسی به عنوان دلیل اثبات دعوا. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2272088
  2. ↑ ناصر کاتوزیان. اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی. چاپ 5. میزان، 1376.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1976420
  3. ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5322136
  4. ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 471664
  5. ↑ عباس زراعت و حمیدرضا حاجی زاده. ادله اثبات دعوا. چاپ 2. قانون مدار، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1223756
  6. ↑ ناصر کاتوزیان. اعتبار امر قضاوت شده در دعوای مدنی. چاپ 5. میزان، 1376.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1976420
  7. ↑ علی عباس حیاتی. آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 2. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1249448
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۱۹۴_قانون_آیین_دادرسی_مدنی&oldid=440181»