ماده ۳۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری: در مواردی که پرونده به‌ طور مستقیم در دادگاه کیفری یک رسیدگی می‌شود، پس از پایان تحقیقات مقدماتی، چنانچه عمل انتسابی جرم محسوب نشود یا ادله کافی برای انتساب جرم به متهم وجود نداشته باشد یا به جهات قانونی دیگر متهم قابل تعقیب نباشد، دادگاه حسب مورد، قرار منع یا موقوفی تعقیب و در غیر این صورت قرار رسیدگی صادر می‌کند.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 383 قانون آیین دادرسی کیفری

در این ماده از قراری تحت عنوان «قرار رسیدگی» یاد شده‌است که می‌توان از آن به عنوان یک قرار جدید یاد کرد که در راستای اعلان پایان تحقیقات مقدماتی و توجه اتهام به متهم و شروع دادرسی در پرونده‌هایی که بدون کیفرخواست و به‌طور مستقیم در دادگاه کیفری یک مطرح شده‌اند، صادر می‌شوند.[۱]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 383 قانون آیین دادرسی کیفری

  1. پرونده‌هایی که مستقیماً در دادگاه کیفری یک رسیدگی می‌شوند.
  2. پایان تحقیقات مقدماتی به‌ عنوان نقطه تصمیم‌گیری در پرونده.
  3. عدم جرم‌انگاری عمل انتسابی به‌ عنوان یک دلیل برای صدور قرار.
  4. نبود ادله کافی برای انتساب جرم به متهم.
  5. عواملی قانونی که موجب عدم تعقیب متهم می‌شوند.
  6. امکان صدور قرار منع یا موقوفی تعقیب توسط دادگاه.
  7. صدور قرار رسیدگی در صورتی که دلایل و شرایط کافی برای تعقیب وجود داشته باشد.

رویه های قضایی

منابع

  1. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4707168