ماده ۴۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:دادگاه اطفال و نوجوانان using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۴۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری''': در دادگاه اطفال و نوجوانان ، | '''ماده ۴۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری''': در [[دادگاه اطفال و نوجوانان]]، والدین، [[ولی|اولیاء]] یا [[سرپرست قانونی|سرپرست]] [[طفل]] و [[نوجوان]]، وکیل مدافع، [[شاکی خصوصی|شاکی]]، اشخاصی که نظر آنان در [[تحقیقات مقدماتی]] جلب شده، [[شهادت|شهود]]، [[مطلع|مطلعان]] و [[مددکار اجتماعی]] [[سازمان بهزیستی]] حاضر می‌شوند. حضور اشخاص دیگر در جلسه رسیدگی با موافقت دادگاه بلامانع است. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۴۱۲ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۴۱۲ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۴۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مطالعات تطبیقی == | == مطالعات تطبیقی == | ||
بر اساس بند هفتم پیمان حقوق کودک، حفظ حریم شخصی طفل در تمام مراحل دادرسی الزامی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بزهکاری اطفال و نوجوانان (جلد 1 و 2)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3898124|صفحه=|نام۱=عافیه السادات|نام خانوادگی۱=موسوی|چاپ=1}}</ref> | بر اساس بند هفتم پیمان حقوق کودک، حفظ حریم شخصی طفل در تمام مراحل [[دادرسی]] الزامی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بزهکاری اطفال و نوجوانان (جلد 1 و 2)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3898124|صفحه=|نام۱=عافیه السادات|نام خانوادگی۱=موسوی|چاپ=1}}</ref> | ||
== فلسفه و مبانی نظری ماده == | |||
گروهی از نویسندگان، علت وضع این ماده را جلوگیری از شکل‌گیری تبلیغات پر سر و صدایی دانسته‌اند که می‌تواند در تشویق سایر مجرمان به ارتکاب [[جرم]] و نیز تباه نمودن آینده طفلی که مورد محاکمه قرار می‌گیرد مؤثر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اطفال در اسناد سازمان ملل|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3951720|صفحه=|نام۱=مریم|نام خانوادگی۱=عباچی|چاپ=2}}</ref> لزوم حفظ [[سرّ|اسرار]] و [[هویت]] طفل نیز سختگیری نسبت به حضور افراد دیگر در جلسه محاکمه را توجیه می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصول آیین دادرسی کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4068064|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
برخی از | برخی از نویسندگان، در راستای جلوگیری از تشویق دیگر اطفال به ارتکاب جرم و نیز دسترسی به [[متهم]] خردسالی که مورد محاکمه قرار می‌گیرد و جلوگیری از فرار و مخفی شدن او، اقداماتی نظیر [[قرار التزام به حضور|التزام]] ولی یا سرپرست قانونی وی به احضار کردن او، سپردن [[وثیقه قانونی|وثیقه]] مناسب از سوی این افراد در راستای حضور به موقع طفل و … را لازم دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بزهکاری اطفال و نوجوانان ویرایش جدید|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3915404|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=3}}</ref> | ||
== انتقادات == | == انتقادات == | ||
گروهی از حقوقدانان معتقدند لازم بود مقنن به وظیفه مددکار اجتماعی سازمان بهزیستی در حضور در جلسه رسیدگی دادگاه اطفال و نوجوانان نیز | گروهی از حقوقدانان معتقدند لازم بود مقنن به وظیفه مددکار اجتماعی سازمان بهزیستی در حضور در جلسه رسیدگی دادگاه اطفال و نوجوانان نیز می‌پرداخت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4709636|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۴
ماده ۴۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: در دادگاه اطفال و نوجوانان، والدین، اولیاء یا سرپرست طفل و نوجوان، وکیل مدافع، شاکی، اشخاصی که نظر آنان در تحقیقات مقدماتی جلب شده، شهود، مطلعان و مددکار اجتماعی سازمان بهزیستی حاضر می‌شوند. حضور اشخاص دیگر در جلسه رسیدگی با موافقت دادگاه بلامانع است.
مطالعات تطبیقی
بر اساس بند هفتم پیمان حقوق کودک، حفظ حریم شخصی طفل در تمام مراحل دادرسی الزامی است.[۱]
فلسفه و مبانی نظری ماده
گروهی از نویسندگان، علت وضع این ماده را جلوگیری از شکل‌گیری تبلیغات پر سر و صدایی دانسته‌اند که می‌تواند در تشویق سایر مجرمان به ارتکاب جرم و نیز تباه نمودن آینده طفلی که مورد محاکمه قرار می‌گیرد مؤثر باشد.[۲] لزوم حفظ اسرار و هویت طفل نیز سختگیری نسبت به حضور افراد دیگر در جلسه محاکمه را توجیه می‌کند.[۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
برخی از نویسندگان، در راستای جلوگیری از تشویق دیگر اطفال به ارتکاب جرم و نیز دسترسی به متهم خردسالی که مورد محاکمه قرار می‌گیرد و جلوگیری از فرار و مخفی شدن او، اقداماتی نظیر التزام ولی یا سرپرست قانونی وی به احضار کردن او، سپردن وثیقه مناسب از سوی این افراد در راستای حضور به موقع طفل و … را لازم دانسته‌اند.[۴]
انتقادات
گروهی از حقوقدانان معتقدند لازم بود مقنن به وظیفه مددکار اجتماعی سازمان بهزیستی در حضور در جلسه رسیدگی دادگاه اطفال و نوجوانان نیز می‌پرداخت.[۵]
منابع
- ↑ عافیه السادات موسوی. بزهکاری اطفال و نوجوانان (جلد 1 و 2). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3898124
- ↑ مریم عباچی. حقوق کیفری اطفال در اسناد سازمان ملل. چاپ 2. مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3951720
- ↑ عباس زراعت. اصول آیین دادرسی کیفری ایران. چاپ 2. مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4068064
- ↑ هوشنگ شامبیاتی. بزهکاری اطفال و نوجوانان ویرایش جدید. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3915404
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4709636