ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 206 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری''': تحقیق و [[بازجویی]] از [[شهادت|شهود]] و [[مطلع|مطلعان]] قبل از رسیدگی در دادگاه، غیرعلنی است. | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۲۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۲۰۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۱۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۶۴۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)]] | |||
== توضیح واژگان == | |||
غیر علنی بودن را نباید با [[سرّ]]<nowiki/>ی بودن هم معنا دانست، مقصود از غیر علنی بودن آن است که بجز [[متهم]]، [[شاکی خصوصی|شاکی]]، وکلای آن‌ها، [[کارشناس رسمی دادگستری|کارشناسان]] و شهود و مطلعین و سایر افرادی که حضور آن‌ها لازم دانسته شده‌است، دیگر افراد حق حضور در [[تحقیقات مقدماتی]] را ندارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرایند دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3886540|صفحه=|نام۱=بهروز|نام خانوادگی۱=جوانمرد|چاپ=1}}</ref> البته عده ای معتقدند شهادت شهود علاوه بر غیر علنی بودن باید سرّی نیز باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484472|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | |||
== فلسفه و مبانی نظری ماده == | |||
رسیدگی در [[دادسرا]] باید به صورت سرّی، غیر علنی و [[رسیدگی ترافعی|غیر ترافعی]] باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دادستان در ترازوی حقوق بشر و شهروندی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3669376|صفحه=|نام۱=محمدصالح|نام خانوادگی۱=نقره کار|چاپ=1}}</ref> این ماده مبتنی بر اصول پذیرفته شده [[نظام رسیدگی تفتیشی|نظام‌های تفتیشی]] است که به موجب آن تحقیقات باید غیر علنی باشند، این امر البته اختصاص به شهادت شهود نداشته و امور دیگر نظیر بازجویی از متهم و شاکی و دیگر امور را نیز در بر می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> این امر همچنین باعث می‌شود که شهود و مطلعین بدون واهمه اطلاعات خود را در میان بگذارند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحقیقات قضایی در قتل|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=بهنامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3467240|صفحه=|نام۱=نوراله|نام خانوادگی۱=عزیزمحمدی|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | |||
غیر علنی بودن تحقیقات از ویژگی‌های [[تفتیشی بودن تحقیقات مقدماتی]] است که به اقتضای آن باید تحقیقات از شهود نیز به صورت غیر علنی صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4692592|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> عده ای از ظاهر این ماده چنین برداشت کرده‌اند که شهادت شاهد باید به صورت شفاهی بوده و نوشتن آن مجاز نیست، اما این استنباط فاقد ایراد نیست، چرا که اتفاقاً شهادت کتبی از شهادت شفاهی دقیق تر بوده و امکان انکار آن وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=484468|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=مهاجری|چاپ=3}}</ref> | |||
=== نکات توضیحی === | |||
بر اساس این ماده پیش از محاکمه، تحقیق از شهود و مطلعین باید به صورت غیر علنی صورت گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=تدریس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1640572|صفحه=|نام۱=عبدالرسول|نام خانوادگی۱=دیانی|چاپ=1}}</ref>لذا در مرحله تحقیقات کیفری اصل بر غیرعلنی بودن قرار می گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=نامه هستی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4455820|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=ایمانی|نام۲=امیررضا|نام خانوادگی۲=قطمیری|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس|۲}} | |||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | |||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]] | |||
[[رده:احضار و تحقیق از شهود و مطلعان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۶
ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تحقیق و بازجویی از شهود و مطلعان قبل از رسیدگی در دادگاه، غیرعلنی است.
مواد مرتبط
- ماده ۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۱۹۲ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۶۴۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)
توضیح واژگان
غیر علنی بودن را نباید با سرّی بودن هم معنا دانست، مقصود از غیر علنی بودن آن است که بجز متهم، شاکی، وکلای آن‌ها، کارشناسان و شهود و مطلعین و سایر افرادی که حضور آن‌ها لازم دانسته شده‌است، دیگر افراد حق حضور در تحقیقات مقدماتی را ندارند.[۱] البته عده ای معتقدند شهادت شهود علاوه بر غیر علنی بودن باید سرّی نیز باشد.[۲]
فلسفه و مبانی نظری ماده
رسیدگی در دادسرا باید به صورت سرّی، غیر علنی و غیر ترافعی باشد.[۳] این ماده مبتنی بر اصول پذیرفته شده نظام‌های تفتیشی است که به موجب آن تحقیقات باید غیر علنی باشند، این امر البته اختصاص به شهادت شهود نداشته و امور دیگر نظیر بازجویی از متهم و شاکی و دیگر امور را نیز در بر می‌گیرد.[۴] این امر همچنین باعث می‌شود که شهود و مطلعین بدون واهمه اطلاعات خود را در میان بگذارند.[۵]
نکات توضیحی و تفسیری دکترین
غیر علنی بودن تحقیقات از ویژگی‌های تفتیشی بودن تحقیقات مقدماتی است که به اقتضای آن باید تحقیقات از شهود نیز به صورت غیر علنی صورت گیرد.[۶] عده ای از ظاهر این ماده چنین برداشت کرده‌اند که شهادت شاهد باید به صورت شفاهی بوده و نوشتن آن مجاز نیست، اما این استنباط فاقد ایراد نیست، چرا که اتفاقاً شهادت کتبی از شهادت شفاهی دقیق تر بوده و امکان انکار آن وجود ندارد.[۷]
نکات توضیحی
بر اساس این ماده پیش از محاکمه، تحقیق از شهود و مطلعین باید به صورت غیر علنی صورت گیرد.[۸]لذا در مرحله تحقیقات کیفری اصل بر غیرعلنی بودن قرار می گیرد.[۹]
منابع
- ↑ بهروز جوانمرد. فرایند دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3886540
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 484472
- ↑ محمدصالح نقره کار. دادستان در ترازوی حقوق بشر و شهروندی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3669376
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 484464
- ↑ نوراله عزیزمحمدی. تحقیقات قضایی در قتل. چاپ 1. بهنامی، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3467240
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4692592
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 484468
- ↑ عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1640572
- ↑ عباس ایمانی و امیررضا قطمیری. قانون اساسی در نظام حقوقی ایران پیشینه، آموزه ها، قوانین. چاپ 1. نامه هستی، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4455820