ماده ۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۶۰ قانون آیین دادرسی کیفری: در بازجویی‌ها اجبار یا اکراه متهم، استفاده از کلمات موهن، طرح سؤالات تلقینی یا اغفال کننده و سؤالات خارج از موضوع اتهام ممنوع است و اظهارات متهم در پاسخ به چنین سؤالاتی و همچنین اظهاراتی که ناشی از اجبار یا اکراه است، معتبر نیست. تاریخ، زمان و طول مدت بازجویی باید در اوراق صورتمجلس قید شود و به امضاء یا اثر انگشت متهم برسد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«اکراه» حالت اجباری است که در اثر اعمال مادی خشونت‌آمیز واقع شده علیه شخص ایجاد می‌شود. در تفسیری وسیع تر، اکراه را باید رفتارهایی برشمرد که وضعیت روانی را برای فرد ایجاد می‌کند که برای او قابل تحمل نیست،به عبارت بهتر اکراه، یعنی وادار نمودن شخص به اتیان عملی، که مورد پسند او نیست؛ تؤام با تهدید به زیانی که در خور او نمی‌باشد.یا اکراه، یعنی وارد آوردن فشار مادی یا معنوی به شخصی، جهت وادار نمودن او به اتیان عملی. گفتنی است ماده ۲۰۲ قانون مدنی درصدد تعریف اکراه برآمده است.

همچنین «اجبار» به حالتی گفته می‌شود که شدت اکراه به حدی باشد که به‌طور کلی اراده و قصد شخص تهدید شونده را زائل کند. فرد در این حالت مجبور قلمداد می‌گردد بنابراین شخص مجبور هیچ اراده ای در فعل ارتکابی ندارد و این به دلیل شدت فعل تهدیدآمیز است.

فلسفه و مبانی نظری ماده

یکی از حقوق پذیرفته شده برای متهمان، برخورداری از یک بازجویی عادلانه و به دور از فشارهای غیرعادی است، از سوی دیگر لزوم حفظ کرامت و حیثیت متهمین، بازجویان را از هرگونه توهین به آن‌ها یا استفاده از الفاظ رکیک بازمی‌دارد،از همین رو این قبیل اقدامات را باید موجب بی‌اعتباری تحقیقات انجام شده دانست.

مواد مرتبط

اصل ۳۸ قانون اساسی

ماده واحده قانون حقوق شهروندی

مقالات مرتبط

• کارکردهای اصول راهبردی آیین دادرسی کیفری
• نقض دادرسی عادلانه و ضمانت اجرا کیفری آن از منظر قانون ایین دادرسی کیفری 1392