ماده ۲۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری: در مواردی که پرونده متهم در دادگاه مطرح شده و از متهم قبلاً تأمین اخذ نشده یا تأمین قبلی منتفی شده باشد، دادگاه، خود یا به تقاضای دادستان و با رعایت مقررات این قانون، قرار تأمین یا نظارت قضائی صادر می‌کند. چنانچه تصمیم دادگاه منتهی به صدور قرار بازداشت موقت شود، این قرار، طبق مقررات این قانون، قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان است.


مواد مرتبط

پیشینه

ماده فوق را از ابداعات جدید مقنن دانسته‌اند، البته سابقاً امکان صدور مستقیم قرار تأمین کیفری از سوی دادگاه در مواردی نظیر ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) و نیز ماده ۲۷۵ این قانون لحاظ شده بود. این موارد نیز در خصوص امکان صدور قرار تأمین در زمان حل اختلاف میان بازپرس و دادستان نبودند.[۱]

نکات تفسیری دکترین

قرار مورد بحث در ماده فوق، چه در دادگاه کیفری یک یا دو یا دادگاه انقلاب صادر شود، مرجع رسیدگی کننده به اعتراض، دادگاه تجدید نظر استان خواهد بود.[۲]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. در صورتی که پرونده متهم به دادگاه ارسال شود و از او تأمین اخذ نشده باشد، دادگاه موظف است تصمیم‌گیری کند.
  2. در صورت منتفی شدن تأمین قبلی، دادگاه باید بر اساس مقررات، قرار تأمین دیگری صادر کند.
  3. دادگاه می‌تواند به صورت خودجوش یا به درخواست دادستان قرار تأمین یا نظارت قضائی صادر کند.
  4. رعایت مقررات آیین دادرسی کیفری در صدور قرار تأمین یا نظارت قضائی الزامی است.
  5. در صورت تصمیم دادگاه به صدور قرار بازداشت موقت، این قرار قابل اعتراض است.
  6. اعتراض به قرار بازداشت موقت در دادگاه تجدیدنظر استان بررسی می‌شود.

رویه های قضایی

منابع

  1. صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277828
  2. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763500