ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۷: خط ۴۷:
* [[نظریه شماره 1226/95/7 مورخ 1395/05/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]
* [[نظریه شماره 1226/95/7 مورخ 1395/05/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]
* [[نظریه شماره 1326/96/7 مورخ 1396/06/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]
* [[نظریه شماره 1326/96/7 مورخ 1396/06/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]
* نظریه شماره 1399/95/7 مورخ 1395/06/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۰

ماده ۳۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: به اتهامات متعدد متهم باید با رعایت صلاحیت ذاتی، توأمان و یکجا در دادگاهی رسیدگی شود که صلاحیت رسیدگی به جرم مهمتر را دارد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

مقصود از «متهم» کسی است که در مظان ارتکاب جرم قرار گرفته است. گفتنی است در دادرسی های جزایی متهم طرف اصلی و مهم در دادرسی محسوب میشود.[۱] در تعریفی دیگر گفته شده است متهم کسی است که فاعل جرم تلقی شده ولی هنوز انتساب جرم به او ثابت نشده است.[۲]

نکات تفسیری دکترین ماده 313 قانون آیین دادرسی کیفری

چنانچه بعد از تشخیص محل وقوع جرایم متعدد وقوع آن‌ها در حوزه‌های قضایی مختلف احراز شود، باید در راستای رعایت قوانین مربوط به تعدد و به شرط صلاحیت ذاتی واحد جرایم واقع شده،[۳]به تمام اتهامات در یک دادگاه رسیدگی شود.[۴] این دادگاه بر اساس ماده فوق، همان دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به جرم مهم‌تر را دارد. ملاک تشخیص مهم‌ترین جرم نیز به عقیده گروهی شدت مجازات جرایم واقع شده‌است. این امر در جرایم تعزیری بر مبنای طبقه‌بندی هشتگانه جرایم و در سایر جرایم بر اساس میزان مجازات می‌باشد، البته این روش در خصوص مجازات‌هایی با انواع مختلف چندان راه گشا نیست.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 313 قانون آیین دادرسی کیفری

  1. اتهامات متعدد یک متهم باید به‌صورت همزمان و در یک دادگاه مورد بررسی قرار گیرند.
  2. رعایت صلاحیت ذاتی دادگاه در رسیدگی به اتهامات الزامی است.
  3. دادگاهی که به جرایم رسیدگی می‌کند باید صلاحیت رسیدگی به جرم مهمتر را داشته باشد.
  4. تمرکز بر جرم مهمتر در تعیین صلاحیت دادگاه برای رسیدگی به اتهامات متعدد اهمیت دارد.

رویه های قضایی

منابع

  1. ↑ محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد پنجم) (مباحث کاربردی حقوق). چاپ 1. سازمان چاپ و انتشارات، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6402832
  2. ↑ محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد پنجم) (مباحث کاربردی حقوق). چاپ 1. سازمان چاپ و انتشارات، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6402836
  3. ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4699528
  4. ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4699324
  5. ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4699332
  6. ↑ مجموعه آرای قضایی شعب دیوان عالی کشور (کیفری) بهار 1392. چاپ 1. مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضاییه، 1394.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5339896
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=ماده_۳۱۳_قانون_آیین_دادرسی_کیفری&oldid=444158»