ماده 64 قانون ثبت اسناد و املاک: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


تبصره - ملغی شده.
تبصره - ملغی شده.
{{مواد قانون ثبت اسناد و املاک}}
 
== توضیح واژگان ==
کور: نابینا، کسی که چشمانش معیوب باشد و چیزی را نبیند.2037000
 
کر: کسی که گوشش قادر به شنیدن نباشد.2037000
 
گنگ: بی زبان، کسی که هیچ نتواند حرف بزند.2037000
 
بی سواد: کسی که کلاً توان خواندن و نوشتن را نداشته باشد.2037000
 
== رویه های قضایی ==
بنابر نظریه شماره 7/3018 مورخ 1382/04/29 اداره حقوق قوه قضاییه در راستای این ماده و میزان مسئولیت سردفتر اسناد رسمی گفته شده است که: «در صورتی که سردفتر اسناد رسمی به وسیله شهودمعرف و معتمد هویت متعاملین را معین کرده باشد و با این حال معلوم شود هویت طرفین یا یکی از آن ها جعلی بوده است، در  این حد مسئولیتی متوجه سردفتر نبوده مگر اینکه احراز شود که سردفتر، عالم به این امر بوده و با علم به آن از شهود و معرفین کاذب استفاده کرده است.»2037016
 
== منابع ==
{{پانویس}}{{مواد قانون ثبت اسناد و املاک}}


[[رده:مسئول دفتر]]
[[رده:مسئول دفتر]]
[[رده:ثبت اسناد]]
[[رده:ثبت اسناد]]
[[رده:اشخاص نیازمند معتمد در حین ثبت اسناد]]
[[رده:اشخاص نیازمند معتمد در حین ثبت اسناد]]

نسخهٔ ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۷

ماده 64 قانون ثبت اسناد و املاک: در صورتی که طرفین معامله و یا یکی از آن‌ها کور یا کر و گنگ و بی‌سواد باشند علاوه بر معرفین هر یک از اشخاص مزبوره باید به معیت خود یک نفر از معتمدین خود را حاضر نمایند که در موقع قرائت ثبت و امضای آن حضور به هم رسانند مگر اینکه بین خود معرفین کسی باشد که طرف اعتماد آن‌ها است. معتمد مزبور در مورد اشخاص کر و گنگ باید از جمله اشخاصی باشد که بتواند به آن‌ها به اشاره مطلب را بفهماند. در مورد این ماده، مراتب در سندی که ثبت می‌شود و در ستون ملاحظات دفتر باید قید گردد.

تبصره - ملغی شده.

توضیح واژگان

کور: نابینا، کسی که چشمانش معیوب باشد و چیزی را نبیند.2037000

کر: کسی که گوشش قادر به شنیدن نباشد.2037000

گنگ: بی زبان، کسی که هیچ نتواند حرف بزند.2037000

بی سواد: کسی که کلاً توان خواندن و نوشتن را نداشته باشد.2037000

رویه های قضایی

بنابر نظریه شماره 7/3018 مورخ 1382/04/29 اداره حقوق قوه قضاییه در راستای این ماده و میزان مسئولیت سردفتر اسناد رسمی گفته شده است که: «در صورتی که سردفتر اسناد رسمی به وسیله شهودمعرف و معتمد هویت متعاملین را معین کرده باشد و با این حال معلوم شود هویت طرفین یا یکی از آن ها جعلی بوده است، در این حد مسئولیتی متوجه سردفتر نبوده مگر اینکه احراز شود که سردفتر، عالم به این امر بوده و با علم به آن از شهود و معرفین کاذب استفاده کرده است.»2037016

منابع