ماده 50 قانون ثبت اسناد و املاک

ماده 50 قانون ثبت اسناد و املاک: هرگاه مسئول دفتر در هویت متعاملین یا طرفی که تعهد می‌کند تردید داشته باشد باید دو نفر از اشخاص معرف و معتمد حضوراً هویت آنان را تصدیق نموده و مسئول دفتر مراتب را در دفتر ثبت و به امضای شهود رسانیده و این نکته را در خود اسناد قید نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 51 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 52 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 58 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 61 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 64 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 66 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 87 قانون ثبت اسناد و املاک
• ماده 46 قانون ثبت احوال
• ماده 8 آیین نامه قانون دفاتر اسناد رسمی مصوب 1317

توضیح واژگان

• مسئول دفتر: کارمندی که در اداره ی ثبت به این عنوان تعیین و ثبت اسناد به او محول شده است، مسئول دفتر گویند. درحال حاضر اسناد در اداره ثبت تنظیم و ثبت نمی شوند بلکه در دفترخانه های اسناد رسمی ثبت و تنظیم می گردند و لذا عنوان مسئول دفتر و مسئولین دفاتر اسناد رسمی اکنون در اداره ی ثبت منتفی می باشد.
• هویت: در لغت به معنای «ویژگی و یا کیفیتی است که موجب تمایز و شناسایی کسی از دیگران می‌باشد». در اصطلاح به خصلت‌هایی اشاره دارد که افراد و گروه‌ها را در روابط اجتماعیشان از افراد و گروه‌های دیگر متمایز می‌نماید.
• تعهد: در لغت یعنی تیمار داشتن، پیمان، عهد بر عهده گرفتن و خود را مدیون کردن و در اصطلاح به متعهد شدن یا بر عهده گرفتن فعل یا عملی در برابر دیگری گویند.
• تردید: در لغت به مفهوم شک و دودلی است که در حقوق نیز در همین معنا به کار گرفته می شود.
• اشخاص: شخص در لغت به معنای انسان است. در اصطلاح حقوق، شخص موجودی است که دارای حق و تکلیف می‌باشد.
• معرف: در لغت به مفهوم تعریف کننده و آنکه تعریف می کند، می باشد.
• معتمد: در لغت به مفهوم اعتماد کرده شده می باشد و در حقوق به شخصی که عمل حقوقی یا واقعه حقوقی با حضور و اشراف او صورت گرفته باشد، اطلاق می گردد.
• شهود: شاهد، کسی است که موضوع مورد شهادت را احساس کرده و اطلاع از آن حاصل نموده باشد.
• اسناد:به نوشته‌ای که توسط خواهان یا خوانده در دادگاه مورد استناد قرار گیرد؛ سند گویند، به عبارت دیگر، سند، نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.

نکات توضیحی ماده 50 قانون ثبت اسناد و املاک

برابر این ماده دفاتر اسناد رسمی مکلف به احراز هویت متعاملین می باشند و به حکم ماده 52 از قانون ثبت درصورت عدم امکان احراز هویت، باید از ثبت اسناد جلوگیری نمایند. ماده 8 آیین نامه قانون دفاتر اسناد رسمی بیان نموده است که برای احراز هویت ورقه شناسنامه مشاهده شود و در نهایت بنابر ماده 46 قانون ثبت احوال تنها شناسنامه های جدید سند رسمی هویت افراد تلقی می شوند. فلذا ملاحظه مدارک دیگری همچون گواهینامه رانندگی و غیره، برای شناسایی برابر مقررات نمی باشد. همچنین قابل ذکر است که این ماده و ماده 58 قانون ثبت، در مقام بیان شرایط مهم و اصلی معرف می باشند که عبارت اند از؛ معروف(به حسن شهرت بودن) و معتمد و قابل اعتماد و وثوق بودن. با استناد به این دو ماده نمی توان اینگونه استدلال کرد که معرف می تواند بی سواد باشد، چرا که بر اساس مطالب مذکور و روح حاکم بر قوانین ثبتی، باید گفت که عقلاً و منطقاً باید شخص معرف باسواد باشند. (کلما حکم به العقل حکم به الشرع) نتیجه ی عدم انجام این تکلیف قانونی توسط مسئول دفتر آن است که سند برخلاف قانون و مقررات تنظیم شده که این اقدام جرم می باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 50 قانون ثبت اسناد و املاک

1. در صورت تردید مسئول دفتر در هویت متعاملین یا فرد متعهد، نیاز به تأیید هویت توسط شهود معتبر وجود دارد.
2. حضور دو نفر شاهد معتبر و معتمد برای تأیید هویت الزامی است.
3. مسئول دفتر باید این تأیید هویت را در دفتر مخصوص ثبت کند.
4. شهود باید تأییدیه هویت را امضا کنند.
5. ذکر این تأییدیه در متن سند رسمی ضروری است.

مقالات مرتبط

• شرکت‌های کاغذی و راهکارهای مقابله با آن‌ها در پرتو آسیب‌شناسی نظام ثبت شرکت‌ها
• تنظیم سند مالکیت خودرو در حقوق ایران؛ نیروی انتظامی یا دفتر اسناد رسمی