ماده 82 قانون ثبت اسناد و املاک: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 82 قانون ثبت اسناد و املاک''': هیچ [[دفتر اسناد رسمی|دفتری]] را نمیتوان رسمیت داد مگر اینکه [[سردفتر|صاحب]] آن در ضمن تقاضانامه خود تبعیت از قوانین و نظامات وزارت عدلیه را راجع به [[ثبت اسناد]] تعهد نماید. | '''ماده 82 قانون ثبت اسناد و املاک''': هیچ [[دفتر اسناد رسمی|دفتری]] را نمیتوان رسمیت داد مگر اینکه [[سردفتر|صاحب]] آن در ضمن تقاضانامه خود تبعیت از قوانین و نظامات وزارت عدلیه را راجع به [[ثبت اسناد]] تعهد نماید. | ||
* [[ماده 81 قانون ثبت اسناد و املاک|مشاهده ماده قبلی]] | |||
* [[ماده 83 قانون ثبت اسناد و املاک|مشاهده ماده بعدی]] | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == |
نسخهٔ ۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۱
ماده 82 قانون ثبت اسناد و املاک: هیچ دفتری را نمیتوان رسمیت داد مگر اینکه صاحب آن در ضمن تقاضانامه خود تبعیت از قوانین و نظامات وزارت عدلیه را راجع به ثبت اسناد تعهد نماید.
توضیح واژگان
دفتر اسناد رسمی: به محل کار گروهی از وابستگان به ادارات ثبت که معاملات و عقود و اقاریر را ثبت می نماید، دفتر اسناد رسمی گفته می شود. دفتر اسناد رسمی در زبان تازی «مکاتب التوثیق» گفته می شود[۱].
صاحب دفتر: به متصدی دفترخانه (دفاتر اسنادر سمی) سردفتر گفته می شود. به سردفتر، محضردار و صاحب محضر یا صاحب دفتر نیز گفته می شود.سر دفتر، مأمور عمومی است که در محل صلاحیت خویش، همه عقود و اعمال حقوقی و قضایی را که ذینفع بر حسب اختیار یا اجبار، اقدام به رسمی شدن آن ها می کند، ثبت می نماید[۲].
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 330888
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 333136