ماده 115 قانون ثبت اسناد و املاک
ماده 115 قانون ثبت اسناد و املاک: هر کس یکی از اعمال مشروحه در مواد ۱۰۵ و ۱۰۶ و ۱۰۷ و ۱۰۸ و ۱۰۹ را قبل از اول اسفند ماه ۱۳۰۸ مرتکب شده و تا اول خرداد ماه ۱۳۰۹ به وسیله تصدیق حق طرف در دفاتر ثبت یا به وسایل دیگر خسارات وارده بر صاحب ملک را جبران ننموده کلاهبردار محسوب شده و علاوه بر مجازات مقرر برای این جرم تا موقعی که خسارت وارده بر طرف را مطابق ماده ۱۱۴ جبران نکرده در توقیف خواهد ماند.
مواد مرتبط
- ماده 105 قانون ثبت اسناد و املاک
- ماده 106 قانون ثبت اسناد و املاک
- ماده 107 قانون ثبت اسناد و املاک
- ماده 108 قانون ثبت اسناد و املاک
- ماده 109 قانون ثبت اسناد و املاک
- ماده 114 قانون ثبت اسناد و املاک
- ماده 116 قانون ثبت اسناد و املاک
توضیح واژگان
جرم: هر رفتاری اعم از فعل یا ترک فعل که در قانون برای آن مجازات تعیین شده است ،جرم محسوب میشود.[۱] کلاهبردار: کسی است که با حیله و نیرنگ سمت یا عنوانی را به خود نسبت دهد، سپس مانورها و عملیات متقلبانه ای را برای فریب دادن طرف به انجام برساند، تا در مرحله نهایی موفق شود که وجه یا مالی را از مغرور تحصیل کند.[۲]
نکات تفسیری دکترین
بر اساس این ماده، در اجراء قهری تعهدات مقنن توقیف متعهد را پیش بینی نموده است.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- این ماده به اعمال مجرمانهای اشاره دارد که قبل از تاریخ تعیینشده (اول اسفند ماه ۱۳۰۸) رخ دادهاند.
- مرتکب تا فرصت تصریحشده (اول خرداد ماه ۱۳۰۹) باید خسارتها را جبران کند.
- عدم جبران خسارت تا مهلت مقرر، باعث محکومیت به جرم کلاهبرداری میشود.
- مجرم علاوه بر مجازات کلاهبرداری، به توقیف تا زمان جبران خسارت محکوم میشود.
- ماده ۱۱۴ به نحوه جبران خسارت اشاره دارد که در این ماده به آن ارجاع داده شده است.
- تاکید بر تصدیق حق طرف در دفاتر ثبت یا روشهای دیگر برای جبران خسارت است.
- تعیین محدوده زمانی برای ارتکاب جرم (قبل از اسفند ۱۳۰۸) و جبران خسارت (تا خرداد ۱۳۰۹) اهمیت دارد.
منابع
- ↑ ماده 2 قانون مجازات اسلامی
- ↑ محمدصالح ولیدی. بایسته های حقوق جزای عمومی (اول، دوم و سوم). چاپ 1. جنگل، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2348256
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 114912