ماده ۵۶۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۵۶۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۵۶۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
قانونگذار سابقا در بند 10 [[ماده 127 قانون مجازات عمومی الحاقی مصوب 1347]]، مرمت یا تغییر این آثار را جرم انگاری کرده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=716584|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> | قانونگذار سابقا در بند 10 [[ماده 127 قانون مجازات عمومی الحاقی مصوب 1347]]، مرمت یا تغییر این آثار را جرم انگاری کرده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=716584|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۱
ماده ۵۶۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): هر کس بدون اجازه سازمان میراث فرهنگی و برخلاف ضوابط مصوب اعلام شده از سوی سازمان مذکور به مرمت یا تعمیر، تغییر، تجدید و توسعه ابنیه یا تزئینات اماکن فرهنگی - تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی مبادرت نماید، به حبس از شش ماه تا دو سال و پرداخت خسارت وارده محکوم میگردد.
پیشینه
قانونگذار سابقا در بند 10 ماده 127 قانون مجازات عمومی الحاقی مصوب 1347، مرمت یا تغییر این آثار را جرم انگاری کرده بود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عنصر مادی این جرم شامل مرمت یا تعمیر، تغییر، تجدید و توسعه بنا ها و تزئینات اماکن تاریخی است. این اعمال لزوما باید به تغییر آثار تاریخی که واجد ارزش فرهنگی هستند، منجر شود بنابراین بدیهی است اقداماتی مانند نظافت کردن این آثار، مشمول ماده فوق قرار نمیگیرد. همچنین اِعمال تغییراتی در منصوبات جدید این آثار که ارزش تاریخی ندارند، طبق این ماده جرم محسوب نمیشود.[۲] مرتکب این جرم میتواند هر کسی ولو مالک خصوصی اماکن مزبور باشد، این حکم به دلیل اهمیت و جنبه عمومی داشتن آثار فرهنگی کشور، منطقی به نظر میرسد.[۳] به لحاظ عنصر روانی نیز به نظر میرسد، مرتکب این جرم باید علاوه بر سوء نیت عام، واجد سو نیت خاص یعنی «قصد تعمیر، مرمت، تغییر یا تجدید و توسعه» باشد نه اینکه قصد تخریب اثار مذکور را داشته باشد.[۴]
نکات توضیحی
گفتنی است که اگر اقدامات مذکور با اجازه ی سازمان میراث فرهنگی و همچنین با رعایت همه ضوابط موجود صورت گیرد، عنوان مجرمانه نخواهد داشت.[۵]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 716584
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات). چاپ 2. فیض، 1377. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 390772
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 434632
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 716592
- ↑ گزیده ای از پایان نامه های علمی در زمینه حقوق جزای عمومی (جلد چهارم). چاپ 1. جنگل، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2237320