ماده ۷۱۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
جز (ویرایش Nastaran aghaee (بحث) به آخرین تغییری که Abozarsh12 انجام داده بود واگردانده شد) برچسب: واگردانی |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[عنصر مادی]] این جرم، ایراد صدمه بدنی [[غیر عمدی]] در اثر حوادث رانندگی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=610764|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> این جرم از نوع [[جرم غیرعمد|جرائم غیر عمد]] است که برای تحقق آن، نیاز به احراز [[عنصر معنوی]] [[تقصیر]] در مرتکب است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=610768|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> در این مورد نیز لازم است بین حادثه رانندگی و صدمه وارده، [[رابطه سببیت]] برقرار باشد، بنابراین اگر صدمه ناشی از بیرون پریدن شخص از ماشین بوده و ارتباطی با تصادف رانندگی نداشته باشد، خارج از شمول ماده قرار خواهد گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=610784|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> گفتنی است که رکن مادی و روانی جرائم موضوع ماده 714 تا 717 یکی است و قانونگذار بر اساس میزان صدمه وارده، برای هر یک به تفکیک مجازاتی را تعیین نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=352364|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref> این ماده به دلیل خفیف بودن صدمه وارده از شمول [[کیفیات مشدده|کیفیت مشدده]] [[ماده 719 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 719]] (عدم کمک فوری به قربانی) خارج شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=355292|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> | [[عنصر مادی]] این جرم، ایراد صدمه بدنی [[غیر عمدی]] در اثر حوادث رانندگی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=610764|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> این جرم از نوع [[جرم غیرعمد|جرائم غیر عمد]] است که برای تحقق آن، نیاز به احراز [[عنصر معنوی]] [[تقصیر]] در مرتکب است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=610768|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> در این مورد نیز لازم است بین حادثه رانندگی و صدمه وارده، [[رابطه سببیت]] برقرار باشد، بنابراین اگر صدمه ناشی از بیرون پریدن شخص از ماشین بوده و ارتباطی با تصادف رانندگی نداشته باشد، خارج از شمول ماده قرار خواهد گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=610784|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> گفتنی است که رکن مادی و روانی جرائم موضوع ماده 714 تا 717 یکی است و قانونگذار بر اساس میزان صدمه وارده، برای هر یک به تفکیک مجازاتی را تعیین نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=352364|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=آقایی نیا|چاپ=5}}</ref> این ماده به دلیل خفیف بودن صدمه وارده از شمول [[کیفیات مشدده|کیفیت مشدده]] [[ماده 719 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 719]] (عدم کمک فوری به قربانی) خارج شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=355292|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref> جرم موضوع این ماده، به موجب قانون کاهش حبس تعزیری مصوب 1399 از نوع [[جرایم قابل گذشت|جرائم قابل گذشت]] محسوب میشود.<ref>ماده 104 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۶
ماده ۷۱۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): هرگاه یکی از جهات مذکور در ماده (714) موجب صدمه بدنی شود مرتکب به حبس از پانزده تا هفتاد و پنج روز و پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه مصدو‌م محکوم می شود.
توضیح واژگان
منظور از «صدمه» در این ماده، صدمه ای است که منجر به جراحت شود و مشمول موارد مذکور در مواد 715 و 716 نباشد.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عنصر مادی این جرم، ایراد صدمه بدنی غیر عمدی در اثر حوادث رانندگی است.[۲] این جرم از نوع جرائم غیر عمد است که برای تحقق آن، نیاز به احراز عنصر معنوی تقصیر در مرتکب است،[۳] در این مورد نیز لازم است بین حادثه رانندگی و صدمه وارده، رابطه سببیت برقرار باشد، بنابراین اگر صدمه ناشی از بیرون پریدن شخص از ماشین بوده و ارتباطی با تصادف رانندگی نداشته باشد، خارج از شمول ماده قرار خواهد گرفت.[۴] گفتنی است که رکن مادی و روانی جرائم موضوع ماده 714 تا 717 یکی است و قانونگذار بر اساس میزان صدمه وارده، برای هر یک به تفکیک مجازاتی را تعیین نموده است.[۵] این ماده به دلیل خفیف بودن صدمه وارده از شمول کیفیت مشدده ماده 719 (عدم کمک فوری به قربانی) خارج شده است.[۶] جرم موضوع این ماده، به موجب قانون کاهش حبس تعزیری مصوب 1399 از نوع جرائم قابل گذشت محسوب میشود.[۷]
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610772
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610764
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610768
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 610784
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات). چاپ 5. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 352364
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 355292
- ↑ ماده 104 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392