ماده ۶۵۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۰۷ توسط Karandish (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۵۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)(منسوخ): مجازات شروع به سرقت‌های مذکور در مواد قبل تا پنج سال حبس و شلاق تا (۷۴) ضربه می‌باشد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

عبارت «سرقت‌های مذکور» در این ماده، بیان کننده مقرون بودن شروع به سرقت و عوامل تشدید مجازات است.[۱]

نکات تفسیری دکترین ماده ۶۵۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

عنصر مادی شروع به جرم طبق قاعده کلی و ماده ۴۱ قانون مجازات اسلامی است یعنی شروع به جرم، عملی است که ارتباط مستقیم با جرم دارد و اگر مانعی نبود باعث تحقق جرم تام می‌شد. حال شروع به سرقت مقرون به عوامل تشدید، در صورتی محقق می‌شود که عوامل مادی شروع به سرقت، همراه با عوامل تشدید باشد،[۲] بنابراین شروع به سرقت مذکور در این ماده فقط در مورد سرقت‌های موضوع مواد ۶۵۱ تا ۶۵۴ است و سایر موارد سرقت با ماده ۴۱ قانون مجازات اسلامی تطبیق پیدا می‌کند،[۳]پس ماده ۶۵۵، فقط ناظر به سرقت‌های تعزیری مشدد است.[۴]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده ۶۵۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

  1. شروع به سرقت در این ماده جرم محسوب می‌شود.
  2. مجازات شروع به سرقت در این ماده شامل حبس می‌باشد.
  3. حداکثر مدت حبس برای شروع به سرقت پنج سال است.
  4. مجازات دیگری که برای شروع به سرقت در نظر گرفته شده، شلاق است.
  5. تعداد ضربات شلاق می‌تواند تا ۷۴ ضربه باشد.
  6. این ماده به سرقت‌های ذکر شده در مواد قبل از آن اشاره می‌کند.

رویه‌های قضایی

انتقادات

در این ماده، در خصوص شروع به محاربه، ابهامی وجود دارد، اگر چند نفر جرمی را با هدف سرقت شروع کنند لکن نتایج عملیات آنها متفاوت شود و عده ای تحت عنوان محاربه و عده ای تحت عنوان سرقت قرار بگیرند، با توجه به اینکه در لحظه آغاز جرم نمی‌توان تشخیص داد که آن جرم سرقت است یا محاربه، راه حل چیست؟ در پاسخ می‌توان گفت به نظر می‌رسد امکان اعمال مجازات شروع به سرقت برای تمامی این اعمال، وجود دارد.[۷]در واقع این ماده، برای شروع به جرم سرقت حدی و مواد ۶۵۶ به بعد، مجازاتی را مقرر نکرده‌است در حالی که برخی از آن‌ها از سرقت‌های موضوع مواد ۶۵۱ تا ۶۵۴، قبیح تر می‌نمایند.[۸]

هم چنین بر نظریه شماره ۷/۵۱۳۵–۷۳/۹/۲۲ اداره حقوقی قوه قضائیه نیز انتقادی وارد است چون شروع به سرقت را قابل گذشت دانسته‌ است با این استدلال که جنبه حق الناسی آن غلبه دارد. در حال حاضر ماده ۷۲۷ قانون مجازات اسلامی این جرم را غیرقابل گذشت دانسته‌ است، پس آن نظریه مربوط به زمانی بوده‌ است که تکلیف قابل گذشت یا غیرقابل گذشتن بودن جرائم مشخص نبود.[۹]

مقالات مرتبط

منابع

  1. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 608212
  2. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 608212
  3. ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 675368
  4. عباس زراعت. حقوق جزای اختصاصی (جلد دوم) (جرایم علیه اموال و مالکیت). چاپ 1. فکرسازان، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1789104
  5. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4765164
  6. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4765204
  7. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 608236
  8. حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اموال و مالکیت) (کلاهبرداری- خیانت در امانت- سرقت و صدور چک پرداخت نشدنی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 31. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 579496
  9. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات). چاپ 1. ققنوس، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 608248