ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن نظریه مشورتی)
خط ۱۳: خط ۱۳:
* [[نظریه شماره 7/99/1497 مورخ 1399/11/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب درخصوص اتهام به اخلال در نظم عمومی]]
* [[نظریه شماره 7/99/1497 مورخ 1399/11/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب درخصوص اتهام به اخلال در نظم عمومی]]
* [[نظریه شماره 7/99/1339 مورخ 1399/09/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ایجاد و سر و صدا از سوی ساکنان یک واحد آپارتمان]]
* [[نظریه شماره 7/99/1339 مورخ 1399/09/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ایجاد و سر و صدا از سوی ساکنان یک واحد آپارتمان]]
* [[نظریه شماره 7/99/329 مورخ 1399/04/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره آزار و اذیت همسایه در آپارتمان]]


== انتقادات ==
== انتقادات ==

نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۰

ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): هر کس با هیاهو و جنجال یا حرکات غیر متعارف یا تعرض به افراد موجب اخلال نظم و آسایش و آرامش عمومی گردد یا مردم را از‌ کسب و کار باز دارد به حبس از سه ماه تا یک سال و تا (74) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

توضیح واژگان

«هیاهو» به معنای غوغا و شور ایجاد کردن است. برخی آن را معادل «های و هوی» می دانند. همچنین لفظ جنجال به معنای داد و فریاد کردن و غوغا ایجاد کردن است.[۱]منشاء سر و صدا و هیاهو ممکن است یک انسان باشد یا وسیله ای مانند دستگاه های ضبط موسیقی و نظایر آن[۲] همچنین بنظر می رسد محل ایجاد این هیاهو و جنجال، ممکن است مکان های عمومی و یا کوچه و خیابان باشد.[۳] همچنین «تعرض» عبارت است از هر رفتار یا گفتاری که منجر به آزار روحی یا هتک حرمت افراد شود اما به ضرب و جرح نرسد.[۴]از سوی دیگر قید «عمومی» را در این ماده، باید مرتبط به هر سه واژه نظم، آسایش و آرامش دانست.[۵]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

جرم مورد بحث در این ماده را باید در زمره جرایم مقید به نتیجه دانست، بدین توضیح که اخلال در نظم و آسایش و آرامش عمومی باید در نتیجه هیاهو و جنجال و یا دیگر رفتار های مرتکب واقع شود.[۶] برخی این جرم را مشابه جرم محاربه دانسته و معتقدند چنانچه با هدف بر هم زدن امنیت یا مقابله با نظام رخ دهد، باید آن را محاربه در نظر گرفت.[۷]

رویه های قضایی

به موجب نظریه 9769/7_1379/10/14 سد معبر را نمی توان در حیطه ماده فوق دانست. [۸]

انتقادات

عده ای معتقدند از آن جا که معمولاً حرکات غیر متعارف همراه با هیاهو هستند، بهتر بود قانونگذار بجای لفظ «یا» از لفظ « و » استفاده می کرد.[۹]

مصادیق و نمونه ها

از نمونه ها و مصادیقی که برای این جرم عنوان کرده اند، هلهله و سر و صدا به پا کردن در خیابان ها در هنگام شب و زمان استراحت و خواب دیگران است.[۱۰]

مواد مرتبط

ماده 72 قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب 1362 [۱۱]

مقالات مرتبط

منابع

  1. رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 813300
  2. ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 673552
  3. . 
  4. رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 813328
  5. رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 813312
  6. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 434124
  7. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات). چاپ 2. ققنوس، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 376396
  8. سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320312
  9. رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 813304
  10. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 434728
  11. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات). چاپ 2. ققنوس، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 376412