ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخهها
(افزودن رویه قضایی) |
(افزودن رویه قضایی) |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
* [[رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی زن شوهردار با نامحرم (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۰۰۱۴۰۷)]] | * [[رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی زن شوهردار با نامحرم (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۰۰۱۴۰۷)]] | ||
* [[رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی با نامحرم (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۰۹۰۰۱۶۵)]] | * [[رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی با نامحرم (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۰۹۰۰۱۶۵)]] | ||
* [[رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی با نامحرم (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۱۰۰۵۳۱)]] | |||
== مصادیق و نمونه ها == | == مصادیق و نمونه ها == |
نسخهٔ ۲۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۸
ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند، به شلاق تا نود و نه ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه کننده تعزیر می شود.
توضیح واژگان
«رابطه نامشروع» به معنی هر نوع رابطه جنسی کمتر از حد دخول است که بر خلاف قانون بوده و مستلزم اجرای مجازات باشد[۱] و نیز «تقبیل» در این ماده، به معنای بوسیدن ناروا است.[۲] «علقه زوجیت» عبارت است از رابطه زن و شوهری، [۳]در واقع هر نوع عقد نکاح اعم از دائم یا موقت و رسمی یا غیر رسمی، مشمول این اصطلاح هستند.[۴]همچنین به نظر می رسد دو عبارت «رابطه نامشروع» و «عمل منافی عفت» از هم جدا نمی باشند.[۵] اطلاق دو واژه «زن» و «مرد»، نشانگر عدم وجود تفاوت میان محصن و غیر محصن و محصنه و غیر محصنه است.[۶]«مضاجعه» به معنای همبستر شدن است.[۷]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ملاک تشخیص عمل منافی عفت غیر از زنا را باید عرف و عادت محل دانست [۸]در جرایم علیه عفت عمومی نظیر جرم مورد بحث ، رضایت طرفین را نمی توان مانعی برای تحقق جرم دانست.[۹] یاد آور می شود که مصادیق مورد بحث در این ماده، در خصوص روابط منافی عفت، جنبه حصری نداشته و از باب تمثیل هستند.[۱۰]
نکات توضیحی
جرم رابطه نامشروع، یک جرم طرفینی است که منوط به وجود و اراده دو نفر است.[۱۱]همچنین در اعمال منافی عفت مادون زنا، تفاوتی میان مرده و زنده وجود ندارد.[۱۲]
مستندات فقهی
امام صادق (ع) زن و مردی را که در اتاقی هنگام شب بدون وجود رابطه خویشاوندی با هم دیده شوند، مستحق تازیانه می داند.[۱۳]
رویه های قضایی
- به موجب نظریه مشورتی 3880/7_1381/4/19 رابطه نامشروع در قانون تعریف نشده است و عبارت است از یک رابطه دوجانبه و با توافق دو نفر (زن و مرد) اجنبی مبنی بر برقراری نوعی از روابط جنسی ناقص غیر از زنا. صرف مکالمه تلفنی، قدم زدن در پارک، مکاتبات و ... رابطه نامشروع نیستند.[۱۴]
- به موجب نظریه 1611/7_1380/2/18 رابطه نامشروع موضوع این ماده از جرایم غیر قابل گذشت است.[۱۵]
- رای وحدت رویه شماره 770 مورخ 1397/4/26 هیات عمومی دیوان عالی کشور
- نظریه شماره 7/1400/1345 مورخ 1401/05/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره قابل گذشت بودن یا نبودن بزه ارتباط نامشروع در خصوصِ اطفال
- نظریه شماره 7/1400/404 مورخ 1400/06/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تعدیل مجازات جرم توهین
- رای دادگاه درباره ارتباط زن و مرد متأهل نامحرم در فضای مجازی (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۶۹۶۰۱۲۷۹)
- رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی زن شوهردار با نامحرم (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۲۰۰۱۴۰۷)
- رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی با نامحرم (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۰۹۰۰۱۶۵)
- رای دادگاه درباره ارتباط تلفنی با نامحرم (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۱۰۰۵۳۱)
مصادیق و نمونه ها
بنظر میرسد صرف نوشتن نامه عاشقانه را نمی توان مصداقی از رابطه نامشروع دانست.[۱۶]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 331404
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 116836
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 674568
- ↑ رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 817004
- ↑ مجله حقوقی دادگستری شماره 67 پاییز 1386. قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 437580
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد دوم) (بخش تعزیرات). چاپ 2. ققنوس، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 378272
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 674556
- ↑ ایرج گلدوزیان. حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی). چاپ 13. دانشگاه تهران، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 435884
- ↑ ایرج گلدوزیان. بایسته های حقوق جزای عمومی (جلد اول دوم سوم). چاپ 20. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 614648
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 674560
- ↑ رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 814400
- ↑ رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 814384
- ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی (ترجمه) حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سیم) (قضا و شهادات و حدود و تعزیرات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2793264
- ↑ سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320336
- ↑ سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320344
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 674580