ماده ۷۰۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

ماده ۷۰۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) اصلاحی ۱۴۰۱/۱۲/۳: هر شخصی که مکان یا هر نوع فضای حقیقی یا مجازی را برای ارتکاب یکی از جرائم موضوع بندهای (۱) تا (۳) ماده (۷۰۵) این قانون، دایر یا اداره کند، به حبس تعزیری درجه شش محکوم می‌شود و چنانچه برای انجام جرائم مذکور یا از طریق ارتکاب آنها وجه، مال، منفعت، خدمت یا امتیاز مالی کسب کرده باشد، علاوه بر حبس تعزیری درجه پنج، به ضبط مال و جزای نقدی معادل دو تا پنج برابر عواید حاصل از جرم نیز محکوم می‌شود.

تبصره ۱- چنانچه اقدامات موضوع این ماده تحت پوشش امور خیریه یا خدماتی یا فروش کالا و امثال آن صورت پذیرد، مرتکب به حداکثر مجازاتهای مقرر در این ماده محکوم می‌شود.

تبصره ۲- مرتکب جرائم موضوع این ماده علاوه بر مجازات‌های فوق برای بار نخست به شش ماه تا دو سال و در صورت تکرار به مدت دو تا پنج سال از دریافت یک یا چند خدمت ارتباطی و فناوری اطلاعات، از قبیل أخذ نام دامنه مرتبه بالای کشوری، دریافت یا استفاده از ابزار پذیرش از قبیل پایانه فروشگاهی یا درگاه پرداخت الکترونیکی یا ابزار پرداخت الکترونیکی از قبیل کارت بانکی، دریافت خدمات اینترنت، سیم کارت تلفن همراه، داشتن دسته چک یا اصدار اسناد تجارتی محروم می‌شود.

قاضی اجرای احکام مکلف است مطابق حکم دادگاه، فهرست این اشخاص را برای ابلاغ به ارائه دهندگان خدمات مذکور، از قبیل بانک مرکزی، وزارتخانه‌های ارتباطات و فناوری اطلاعات، فرهنگ و ارشاد اسلامی و صنعت، معدن و تجارت و مرکز ثبت نام دامنه، ارائه کند و دادستان می‌تواند جهت جلوگیری از استمرار جرم، به ارائه دهندگان خدمات دستور توقف ارائه خدمت مذکور در این ماده را به متهم یا متهمان تا پایان زمان صدور حکم قطعی صادر نماید. عدم اجرای حکم دادگاه توسط ارائه دهندگان خدمات مذکور، حسب مورد مستوجب یکی از مجازات‌های زیر است:

1. انفصال از خدمات دولتی از یک تا پنج سال
2. انفصال موقت از شش ماه تا دو سال به علاوه حبس یا جزای نقدی درجه شش

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

ماده ۷۰۴ قانون مجازات اسلامی

توضیح واژگان

مقصود از «دایر کردن»، تأسیس و «اداره کردن» به معنای تداوم و مدیریت است.

پیشینه

ماده ۷۰۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵: «هر کس قمارخانه دایر کند یا مردم را برای قمار به آنجا دعوت نماید به شش ماه تا دو سال حبس یا از سه میلیون تا دوازده میلیون ریال جزای نقدی محکوم می‌شود.»

در این ماده «قمارخانه» تعریف نشده بود که طبق نظر شعبه دوم دیوان عالی کشور در رای شماره ۲۷۷۲، ملاک تشخیص قمارخانه، عرف است و کیفیت مخصوص در آلات و ادوات را لحاظ نیست.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

جرم موضوع این ماده، جرمی به عادت است و با انجام یک نوبت اعمال ذکر شده، جرم موضوع این ماده محقق نمی‌شود، همچنین عنصر معنوی این جرم، سوء نیت عام است، به علاوه در تأسیس یک محل، ممکن است اشخاص متعددی دخالت کنند که به همه آنان دایر کننده گفته نمی‌شود، دایر کننده کسی است که نقش اساسی داشته و مدیریت و رهبری این کار را به عهده بگیرد و اگر نقش چند نفر با هم اساسی بوده باشد، به عنوان شرکت در جرم قابل تعقیب خواهند بود.

رویه‌های قضایی

طبق حکم ۲۵۰۵ شعبه ۵: «داشتن قهوه خانه دایر کردن قمارخانه نیست و فقط ممکن است معاونت در این جرم از لحاظ تسهیل وسیله محسوب شود.»

همچنین طبق حکم شماره ۵۶۷۳- شعبه ۸: «تعدد جلسه قمار تعدد در تشکیل قمارخانه نیست و تعدد در صورتی تحقق پیدا می‌کند که قمارخانه سابقا تعطیل و متهم مجددا آن را تشکیل داده باشد.»