ماده ۶۰۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۰۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): از بین ‌بردن دو لب، دیه کامل و هر یک، نصف دیه کامل دارد و دیه از بین ‌بردن مقداری از لب به نسبت تمام لب محاسبه می‌ شود.

تبصره ـ حدود لب بالا از نظر عرض، مقداری است که لثه را می‌ پوشاند و به دو روزنه و دیواره بینی متصل و طول آن همان طول دهان است و حدود لب پایین از نظر عرض، مقداری است که لثه را می‌ پوشاند و طول آن همان طول دهان است. حاشیه گونه‌ ها جزء ‌لبها محسوب نمی‌ شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

گروهی معتقدند مقصود از دیه کامل در این ماده، دیه هر یک از مرد یا زن به تناسب جنسیت مجنی علیه است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

دیه لب بالا را نصف دیه نفس دانسته اند، گروهی نیز دیه لب پایین را معادل دو سوم دیه نفس دانسته اند.

نکات توضیحی

بر اساس ماده فوق، از میان بردن هر لب موجب دیه ای معادل پنجاه نفر شتر می باشد.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

مستند شرعی این ماده را روایاتی از ائمه معصومین (ع) دانسته اند. برخی نیز بر اساس روایتی از امام صادق (ع)، دیه لب بالا را نصف دیه کامل و دیه لب پایین را دو سوم دیه کامل دانسته اند.

سوابق فقهی

با وجود اجماع فقهای امامیه در خصوص کامل بودن دیه دو لب، اما در باب میزان دیه لب بالا و پایین به طور جداگانه اختلاف نظر وجود دارد. در این خصوص، ضمن پذیرش دیه کامل دو لب، میان فقها نظرات مختلفی در باب دیه هر یک از لب های بالا و پایین مطرح شده است:

1-لب پایین، دو سوم دیه و لب بالا، یک سوم دیه کامل دارد.

2- دیه لب پایین، ششصد دینار و لب بالا، چهارصد دینار است.

3-دیه لب بالا، نصف دیه و دیه لب پایین، دو سوم دیه کامل است.

4-گروهی نیز معتقدند احتیاط در این است که برای لب پایین شصت دینار پرداخت شود، اما این نظر چندان مورد توجه قرار نمی گیرد، در واقع این احتیاط را نوعی احتیاط مستحب دانسته اند و بر حسب ظاهر، لزومی بر آن نیست.

گروهی از فقها معتقدند شکافته شدن لب موجب ارش است.

در میان فقهای سنی نیز این دیدگاه وجود دارد که ملاک قاعده در این موارد «تفویت منفعت» است، لذا میزان دیه را نیز باید وابسته به میزان منفعت یا زیبایی دانست که از دست رفته است، بنابراین اگر دو بخش از یک عضو در میزان زیبایی یا منفعت یکسان نباشند، دیه آن ها نیز متفاوت خواهد بود.