ماده ۲۱۳ قانون مجازات اسلامی

ماده ۲۱۳ قانون مجازات اسلامی: در تعارض سایر ادله با یکدیگر، اقرار بر شهادت شرعی، قسامه و سوگند مقدم است. همچنین شهادت شرعی بر قسامه و سوگند تقدم دارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات تفسیری دکترین ماده 213 قانون مجازات اسلامی

گفتنی است علم قاضی بر تمام ادله برتری دارد.هرچند در این موضوع که «اقرار به عنوان سید دلایل در صورت وجود شرایط قانونی بر سایر ادله مقدم است»، تردیدی نیست.

به نظر می‌رسد باید قسامه را از حیث سلسله مراتب در آخرین مرتبه ادله اثبات جنایت، تلقی نمود که تنها در فرض فقدان اقرار، علم قاضی یا بینه قابل استناد است. همچنین در فرضی که بعد از صدور حکم، دلیل معتبری بر خلاف قسامه یافت گردد، قسامه را باید باطل دانست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 213 قانون مجازات اسلامی

1. اقرار در سلسله مراتب ادله اثبات جرم بالاتر از شهادت شرعی، قسامه و سوگند قرار دارد.
2. در صورت تعارض میان انواع ادله اثبات جرم، اقرار بر دیگر ادله تقدم دارد.
3. شهادت شرعی نسبت به قسامه و سوگند اولویت دارد.
4. در تعارض میان شهادت شرعی و سوگند، شهادت شرعی مقدم است.
5. تقدم اقرار و شهادت شرعی به معنای قوی‌تر بودن این ادله در نظام حقوقی است.

رویه های قضایی

بر اساس نظریه مشورتی ۷/۹۲/۲۳۸۶–۱۳۹۲/۱۲/۱۳، اقرار جرم را باید فقط زمانی معتبر دانست که اقرار کننده عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد، همچنین اگر قرائن و امارات و علم قاضی بر خلاف اقرار باشند، نباید اقرار را نافذ دانست لذا نمی‌توان مطلقاً اقرار را بر قسامه، مقدم تلقی کرد و تقدم اقرار بر دیگر بینه ناظر به حالت عدم تعارض اقرار با علم قاضی و نیز منطبق بودن با موازین قانونی است.

مواد مرتبط

• ماده ۲۱۲ قانون مجازات اسلامی
• ماده ۲۱۴ قانون مجازات اسلامی

ماده ۳۴۶ قانون مجازات اسلامی (1392)

مقالات مرتبط

تعارض ادلّه در اثبات جرایم مستوجب قصاص، دیه و تعزیر؛ مصادیق و راهکارها مقایسه سوگند جزایی با سایر ادله اثبات جرائم