ماده ۶۲۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۲۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): در کندن دندان شیری یک ‌صدم دیه کامل ثابت است مگر اینکه کندن آن موجب گردد دندان دائمی نروید که در این صورت باید دیه کامل دندان دائمی پرداخت شود.

تبصره ـ شکستن، معیوب ‌کردن و شکافتن دندان شیری موجب ارش است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

در گذشته ماده 409 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در خصوص کندن دندان شیری کودکان وضع شده بود.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

مستند شرعی این ماده را پاره ای از روایات از ائمه معصومین (ع) دانسته اند.

سوابق فقهی

فقهای عامه بر این باورند که کندن دندان شیری فورا موجب ثبوت دیه نخواهد شد بلکه لازم است به قدر متعارف صبر شود و دید که آیا دندانی به جای آن می روید یا خیر، در حالت اول چیزی بر جانی ثابت نمی شود، اما در فرض عدم رویش دندان جدید، باید دیه دندان اصلی را بپردازد. در خصوص شکستن دندان طفل نیز اعتقاد فقهای اسلامی بر آن است که باید منتظر ماند، این انتظار به میزانی است که در آن مدت عادتاً دندان اصلی طفل رشد می کند، در فرض عدم رویش مجدد دندان، قصاص مرتکب ثابت است، اما در فرض رویش یا فقدان امید به رویش مجدد دندان ، باید مالی به مجنی علیه در راستای جبران درد های وارده به وی پرداخت شود، همچنین گروهی معتقدند در این حالت باید ارش مدت بی دندانی طفل به او پرداخت شود، برخی نیز بیان داشته اند که دیه دندان کودک، خواه دوباره بروید خواه نه، به طور مطلق یک شتر است، مستند این سخن را پاره ای از روایات دانسته اند. همچنین فقها معتقدند اگر دندان روییده شده بجای دندان شیری معیوب باشد، جانی ملزم به پرداخت ارش است. حال سوال این است که اگر قبل از روشن شدن تکلیف رشد یا عدم رشد دندان اصلی بجای دندان شیری، طفل فوت کند، چه باید کرد؟ عده ای معتقدند در این حالت چون عدم رویش دندان، نه به دلیل جنایت، بلکه به دلیل مرگ خود طفل بوده است، دیه ای به او پرداخت نمی شود.

مقالات مرتبط

• امکان‌سنجی توسعه موارد تأثیر بهبود بر میزان دیه: از جزم‌گرایی تا تفصیل