ماده ۶۲۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۲۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): هرگاه به جای دندان کنده ‌شده دندان دیگری یا همان دندان قرار گیرد و مانند دندان اصلی دارای حس و حیات شود، کندن آن، دیه همان دندان را دارد لکن اگر دارای حس و حیات نباشد، کندن آن موجب ضمان مالی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶۲۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۶۲۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده 411 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)

پیشینه

در گذشته ماده 411 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در این خصوص وضع شده بود.

نکات تفسیری دکترین ماده 625 قانون مجازات اسلامی (1392)

این ماده در خصوص حالتی است که دندان جدید کاشته شده و دندان دیگری بجز دندان اصلی کنده شده باشد. اگرچه در خصوص شرایط تعلق دیه دندان، برخی بر این باورند که لازم است دندان کنده شده، اصلی، دائمی، کامل و ثابت باشد، اما گروهی معتقدند بر اساس ماده فوق، دندان جدید که در لثه کاشته شده و در ارتباط با گوشت است، همانند دندان اصلی بوده و جنایت بر آن موجب دیه کامل (دندان) می باشد، چرا که به چنین دندانی نیز «دندان» گفته می شود، البته در خصوص حکم این ماده، نظرات مخالفی نیز وجود دارد، گروهی بر این باورند که در فرض وقوع جنایت بر دندان مورد بحث، باید قائل به پرداخت ارش شویم، چرا که از سوی شارع برای آن دیه ای مقدر، تعیین نشده است، گروهی نیز عدم پرداخت مطلق چیزی را پذیرفته اند، چرا که به باور آنان، این دندان را نباید عضو تلقی کرد.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها معتقدند در فرض کندن دندان مجنی علیه، چنانچه او این دندان را بلافاصله در جای خود قرار دهد به طوری که نظیر سابق شود، باید قائل به اخذ دیه کامل دندان در فرض ایراد جنایت بر آن بود، به نظر می رسد دلیل این دیدگاه، اطلاق ادله باشد، اما گروهی معتقدند از آنجا که این دندان نجس بوده است، بر جانی نه ارش ثابت است نه دیه.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 625 قانون مجازات اسلامی (1392)

1. اگر دندان کنده‌ شده با دندان دیگری جایگزین شود و دارای حس و حیات شود، کندن آن مستوجب پرداخت دیه است.
2. اگر همان دندان قبلی مجدداً قرار داده شود و دارای حس و حیات شود، کندن آن نیز دیه دارد.
3. دندانی که دارای حس و حیات نباشد و کنده شود، موجب ضمان مالی است، نه پرداخت دیه.
4. دیه مربوط به دندان معادل دیه دندان اصلی است در صورتی که دندان جایگزین حس و حیات داشته باشد.
5. در صورت عدم وجود حس و حیات در دندان جایگزین، صرفاً ضمان مالی مطرح است.

رویه های قضایی

بر اساس نظریه مشورتی 7/9097-77/12/27، تخریب دندان مصنوعی موجب خسارت است نه دیه.