ماده ۶۲۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۲۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): هرگاه به جای دندان کنده ‌شده دندان دیگری یا همان دندان قرار گیرد و مانند دندان اصلی دارای حس و حیات شود، کندن آن، دیه همان دندان را دارد لکن اگر دارای حس و حیات نباشد، کندن آن موجب ضمان مالی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

در گذشته ماده 411 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده در خصوص حالتی است که دندان جدید کاشته شده و دندان دیگری بجز دندان اصلی کنده شده باشد. اگرچه در خصوص شرایط تعلق دیه دندان، برخی بر این باورند که لازم است دندان کنده شده، اصلی، دائمی، کامل و ثابت باشد، اما گروهی معتقدند بر اساس ماده فوق، دندان جدید که در لثه کاشته شده و در ارتباط با گوشت است، همانند دندان اصلی بوده و جنایت بر آن موجب دیه کامل (دندان) می باشد، چرا که به چنین دندانی نیز «دندان» گفته می شود، البته در خصوص حکم این ماده، نظرات مخالفی نیز وجود دارد، گروهی بر این باورند که در فرض وقوع جنایت بر دندان مورد بحث، باید قائل به پرداخت ارش شویم، چرا که از سوی شارع برای آن دیه ای مقدر، تعیین نشده است، گروهی نیز عدم پرداخت مطلق چیزی را پذیرفته اند، چرا که به باور آنان، این دندان را نباید عضو تلقی کرد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها معتقدند در فرض کندن دندان مجنی علیه، چنانچه او این دندان را بلافاصله در جای خود قرار دهد به طوری که نظیر سابق شود، باید قائل به اخذ دیه کامل دندان در فرض ایراد جنایت بر آن بود، به نظر می رسد دلیل این دیدگاه، اطلاق ادله باشد، اما گروهی معتقدند از آنجا که این دندان نجس بوده است، بر جانی نه ارش ثابت است نه دیه.

رویه های قضایی

بر اساس نظریه مشورتی 7/9097-77/12/27، تخریب دندان مصنوعی موجب خسارت است نه دیه.