ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): در مواردی که جنایت یا هر نوع خسارت دیگر مستند به رفتار کسی نباشد، مانند اینکه در اثر علل قهری واقع شود، ضمان منتفی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۹۹ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۵۰۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

نکات تفسیری دکترین ماده 500 قانون مجازات اسلامی (1392)

این ماده در خصوص وضعیت ضمان در فرضی است که رابطه علیت میان رفتار مجرمانه و نتیجه زیانبار در اثر یک عامل برونی قطع شده است، مانند قطع رابطه علیت در نتیجه قوه قهریه، در چنین مواردی رابطه علیت مورد بحث ایجاد نمی گردد، در چنین حالتی باید قائل به انتفای ضمان بود، بر اساس این ماده قتل و سایر جنایات در صورتی موجب مسئولیت کیفری می شوند که بر یک خطای جزایی اعم از سبک یا سنگین مبتنی بوده باشند، لذا در فرض منتفی بودن وجود هر نوع خطا به طور کلی، باید قائل به انتفاء مسئولیت نیز باشیم، چرا که مهم ترین شرط ایجاد مسئولیت کیفری و مدنی، وقوع یک رفتار زیانبار از طرف اشخاص است، قید «مستند به کسی نباشد» نیز ناظر به منتفی بودن مسئولیت در چنین حالتی دارد. عده ای معتقدند در فرض عدم مسئولیت، امکان صدور حکم به پرداخت دیه از بیت المال نیز وجود ندارد، چرا که در این گونه موارد باید تصور بر هدر بودن خون این فرد باشد، همچنین حکم به پرداخت دیه از بیت المال را باید منحصر به موارد منصوص قانونی دانست

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 500 قانون مجازات اسلامی (1392)

1. ضمان منتفی است زمانی که جنایت یا خسارت ناشی از رفتار فرد خاصی نباشد.
2. وقوع جنایت یا خسارت به دلیل عوامل قهری موجب عدم انتساب ضمان می‌شود.
3. ارتباط مستقیم رفتار فرد با خسارت یا جنایت برای انتساب ضمان ضروری است.
4. اگر خسارت ناشی از عواملی خارج از کنترل فرد باشد، او مسئولیتی ندارد.
5. در صورت عدم برخورداری از عامل انسانی مشخص، الزام به جبران خسارت وجود ندارد.

مقالات مرتبط

• مسؤولیت کیفری ناشی از انتقال ویروس کرونا در نظام کیفری ایران (با تاکید بر مخاطره‌های جانی اشخاص)
• مبنای فقهی حقوقی مسئولیت اشخاص حقیقی در قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث مصوب 1395
• تمایزهای بنیادین «ضمان قهری» و «مسئولیت مدنی» از حیث مبنا، ارکان و احکام