ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): هرگاه دندان ‌های اصلی دائمی‌ از بیست ‌و هشت عدد کمتر باشد به همان نسبت از دیه کامل کاهش می‌ یابد خواه خلقتاً کمتر باشد یا در اثر عارضه‌ ای کم شده باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶۱۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

نکات تفسیری دکترین ماده 618 قانون مجازات اسلامی (1392)

مقصود این ماده از کمتر بودن دندان را حقوقدانان، فقدان کلی دندان دانسته اند، لذا وجود دندان به صورت معیوب یا شکسته، از مقررات این ماده خارج است. باید توجه داشت که دندان از دو بخش داخل لثه و بیرون لثه تشکیل شده است، برخی از حقوقدانان معتقدند اگر بخش ظاهری یک دندان که خارج از لثه است، از بین رفته باشد و قسمت موجود در لثه همچنان باقی مانده باشد، نباید آن را دندان موجود تلقی کرد، همچنین در فرض از بین رفتن ریشه دندان های پیشین به دلیل از بین بردن دندان های موجود، باید ارش پرداخت شود.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها معتقدند در فرضی که تعداد مجموع دندان ها به صورت طبیعی و مادرزادی یا در اثر یک عارضه، از بیست و هشت عدد کمتر باشد، از بین بردن تمام دندان های موجود باز هم موجب دیه کامل است، در این خصوص ادعای اجماع نیز وجود دارد. همچنین برخی از فقها بیان داشته اند که اگر تعداد دندان های کسی از بیست و هشت عدد کمتر باشد، نباید دیه کامل را به تعداد دندان ها تقسیم کرد، بلکه باز هم این عدد به بیست و هشت تقسیم می شود، در این حالت دیه دندان های مجنی علیه به تعداد دندان هایی که ندارد، کم می شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 618 قانون مجازات اسلامی (1392)

1. دیه دندان‌های اصلی دائمی بر اساس تعداد آن‌ها محاسبه می‌شود.
2. تعداد دندان‌های اصلی دائمی بیست ‌و هشت عدد است.
3. اگر تعداد این دندان‌ها کمتر از بیست ‌و هشت باشد، دیه کامل به نسبت کاهش می‌یابد.
4. کاهش تعداد دندان‌ها می‌تواند به دلایل طبیعی یا عارضه‌ای باشد.
5. تفاوتی نمی‌کند که تعداد کمتر دندان‌ها به دلیل خلقت یا عوامل خارجی باشد.